برآورد بار ناشی از سوانح و حوادث ترافیکی در شهر اصفهان در سال 1389

مقدمه: سوانح و حوادث ترافیکی در سراسر دنیا به‌عنوان علت اصلی ناتوانی و مرگ و میر شناخته شده‌اند و یک مشکل عمده بهداشت عمومی در کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته می‌باشند. این مطالعه به منظور برآورد بار سوانح و حوادث ترافیکی در شهر اصفهان طراحی و اجرا گردید. روش‌: این پژوهش مقطعی، در جمعیت تحت پوشش شهر اصفهان در سال 1389 اجرا شد. برای جمع‌آوری داده‌های مربوط به سال‌های از دست رفته زندگی به علت مرگ زود هنگام ناشی از سوانح و حوادث ترافیکی از داده‌های نظام ثبت مرگ استفاده شد. برای جمع‌آوری اطلاعات مربوط به سال‌های از دست رفته زندگی به علت ناتوانی شماره‌های پرونده‌های بیمارستانی کلیه افراد حادثه دیده ناشی از سوانح و حوادث ترافیکی استخراج گردید و با استفاده از پرسشنامه‌ای محقق ساخته اطلاعات مورد نیاز ثبت و جمع‌آوری گردید. سپس از روش‌شناسی سازمان جهانی بهداشت برای برآورد تعداد سال‌های از دست رفته ناشی از مرگ زودرس (years of life lost: yll)، تعداد سال‌های از دست رفته به علت ناتوانی (years lost due to disability: yld) و تعداد سال‌های تطبیق شده با ناتوانی (disability adjusted life year: daly) استفاده شد. یافته‌ها: طی سال 1389 در شهر اصفهان تعداد سال‌های زندگی تطبیق شده با ناتوانی 36.23 در هزار بود که 99.3 در هزار از آن به علت مرگ زودهنگام و 37.19 در هزار از آن به علت ناتوانی از دست رفته بود. میزان daly در مردان 43.37 در هزار و در زنان 60.8 در هزار بود. بیشترین میزان تعداد سال‌های از دست رفته ناشی از مرگ زودرس و همراه با ناتوانی در گروه‌های سنی جوان (44-15 سال) متمرکز بود. بالاترین میزان daly مربوط به فصل تابستان (73.6 در هزار) و کمترین میزان آن مربوط به فصل زمستان (29.4 در هزار) بود. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، کشته شدگان و مصدومین حوادث رانندگی عمدتا مردان، در سنین جوانی و میانسالی هستند. لذا با توجه به اینکه سوانح و حوادث ترافیکی بیشتر افراد در سنین کار و فعالیت را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بار اقتصادی فراوانی را بر جامعه تحمیل می‌کند، پیشنهاد می‌گردد برنامه‌های مداخلاتی مناسب برای به حداقل رساندن این صدمات و عوارض ناشی از آن طراحی و اجرا گردد و ارزشیابی‌های دوره‌ای صورت گیرد.