فراوانی عوارض بتا- تالاسمی ماژور در بیماران مراجعه‌کننده به مرکز بیماری‌های خاص کرمان طی شش ماهه دوم سال 1387

مقدمه: بتا- تالاسمی ماژور یک بیماری مزمن و البته بسیار پرهزینه برای سیستم بهداشتی کشور می‌باشد. تظاهرات بیماری تالاسمی در صورت تزریق منظم خون کمتر شده اما در مقابل عوارض هموسیدروز را به‌دنبال خواهد داشت. هدف از این مطالعه بررسی عوارض بیماری در مراجعه‌کنندگان مرکز بیماری‌های خاص کرمان، بدون در نظر گرفتن محدودیت سنی بود. روش: این مطالعه بر روی بیماران بتا - تالاسمی ماژور مراجعه‌کننده به مرکز بیماری‌های خاص (موسسه ثامن‌الحجج) کرمان طی نیمه دوم سال 1387 انجام شد. افرادی که کمتر از 8 بار در سال خون دریافت می‌کردند از مطالعه حذف شدند. از هر کدام از بیماران شرح‌حال و معاینه بالینی به‌عمل آمده و به همراه مشخصات فردی و سابقه و نتایج آزمایشات اولیه در پرونده بیمار ثبت شد. یافته‌ها: در مجموع 340 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که4.54% آنها زن، 76.51% در گروه سنی 15-0 سال، 64.37% در گروه سنی 24-16 سال و 58.10% درگروه سنی 25 سال به بالا بودند. در میان بیماران 5.3% هیپوتیروئید بودند اما هیچ موردی از هیپوتیروئیدی در افراد زیر پانزده سال یافت نشد و 5.8% از افراد مبتلا به عارضه هیپوپاراتیروئیدی بودند. شایع‌ترین عارضه یافت شده در میان تمامی بیماران اختلال گنادی بود که بیشترین تعداد (6.80%) در محدوده سنی بالای 25 سال بودند و در کل 7.29% جمعیت مبتلا به هیپوگنادیسم بودند. هیچ موردی از اختلال کلیوی یا اختلال آدرنال وجود نداشت. شیوع عوارض قلبی 1.9% بود و 3.2%افراد اختلال کبدی داشتند که سن افراد مبتلا بالای 15 سال بود. شیوع ویروس‌های هپاتیت b و هپاتیت cو hiv به‌ترتیب 5.2%،33% و 0% بود. نتیجه‌گیری: سن مستقیماً با شیوع اکثر این عوارض در ارتباط بود و هر چند هیچ ارجحیت جنسی معنی‌داری به‌دست نیامد، توجه بیشتر به‌ویژه در سنین بالای 15 سال در مورد ارزیابی‌های روتین توصیه می‌شود. از آنجا که بر اساس این مطالعه آندوکرینوپاتی‌ها و بیماری‌های قلبی و کبدی در میان بالغین جوان مبتلا به بتا- تالاسمی ماژور هنوز هم شایع می‌باشند، تشخیص به موقع، اقدامات درمانی مناسب و کنترل و معاینه منظم بیماران می‌تواند از بروز عوارض جلوگیری کند.