سرواپیدمیولوژی لیشمانیوز احشایی در سگ‌های خانگی و ولگرد شهر کرمان در سال 1390

مقدمه: لیشمانیوز احشایی دراغلب مناطق ایران به‌صورت اسپورادیک و در برخی استان‌ها به‌صورت اندمیک دیده می‌شود. این مطالعه به‌منظور تعیین شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ‌های شهر کرمان انجام گرفته است. روش: جمعیت سگ‌های مورد بررسی، از میان سگ‌های خانگی آورده شده به بیمارستان تخصصی دانشکده دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر کرمان و سگ‌های ولگرد معدوم شده توسط شهرداری به‌صورت تصادفی انتخاب گردید که پس از انجام معاینات بالینی کامل، ازآنها خون‌گیری به‌عمل آمد. سرم بهدست آمده با استفاده از روش الیزای غیرمستقیم، از لحاظ حضور آنتی‌بادی اختصاصی بر ضد لیشمانیا اینفانتوم بررسی شد. هم‌چنین در تمامی سگ‌ها آزمایش کامل خون جهت بررسی تغییرات هماتولوژیک صورت گرفت. داده‌های جمع‌آوری شده با نرم‌افزار spss و آزمون‌های آماری کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: شیوع کلی سرولوژیک 03.7 درصد و در سگ‌های ولگرد 5.11 درصد بود که در گروه سنی بالای 5 سال به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه سنی زیر 5 سال بود (01.0p<). شیوع آلودگی ارتباط معنی‌داری با جنس و تغییرات هماتولوژیک نشان نداد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد هر چند که شیوع سرمی لیشمانیوز احشایی در سگ‌های شهر کرمان کمتر از مناطق آندمیک در سطح کشور می‌باشد، وجود سگ‌های ولگرد آلوده می‌تواند خطر بالقوه‌ای برای بهداشت عمومی ایجاد نماید. بر این اساس، انجام مطالعات تکمیلی اکولوژیک بر روی مخازن و ناقلین بیماری درمناطق مختلف استان کرمان ضروری به‌نظر می‌رسد.