تغییر عملکرد عصبی- عضلانی مردان سالمند در پاسخ به ارتعاش کل بدن

مقدمه: تمرین ارتعاش کل بدن از طریق متاثر ساختن سیستم عصبی- عضلانی و نیز سازوکارهای مکانیکی باعث ازدیاد قدرت عضلانی می‌گردد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرین ارتعاش کل بدن بر عملکرد عصبی- عضلانی مردان سالمند می‌باشد. روش‌: بر اساس طرح آزمایشی تصادفی کنترل شده، 72 نفر از افراد سالمند بازنشسته مرد با میانگین سنی 67.2 ± 00.73 سال با رضایت کامل در این مطالعه شرکت کردند. آزمودنی‌ها بر اساس طرح تمرینی bosco، به طور تصادفی در چهار گروه (شامل یک گروه شاهد و سه گروه مورد آزمایش) تقسیم شدند و به مدت 6 هفته تمرین کردند. پس از پایان پروتکل تمرینی، عملکرد عصبی- عضلانی افراد، با آزمون استاندارد cs-5 (chair stand-5) و همچنین آزمون tug (timed up and go) ارزیابی شد. به‌ منظور تحلیل داده‌ها، از نرم‌افزار spss نسخه 18 در سطح معنی‌داری 5.0 = ? استفاده شد. یافته‌ها: نتایج روش‌های آماری تحلیل واریانس، با اندازه‌گیری مکرر و تحلیل واریانس یک‌طرفه، نشان داد که تمرین ارتعاش کل بدن به ‌طور معنی‌داری زمان انجام دادن آزمون cs-5 (05.0 > p) و آزمون tug (05.0 > p) را کاهش می‌دهد. برای آزمون cs-5 سه جلسه تمرین ارتعاش کل بدن در هفته، به ‌طور معنی‌داری عملکرد عصبی- عضلانی افراد را نسبت به دو گروه دیگر بهبود بخشید (05.0 > p). همچنین برای آزمون tug سه جلسه تمرین ارتعاش کل بدن، موجب بهبود معنی‌دار عملکرد عصبی- عضلانی افراد، نسبت به سه گروه دیگر شد. نتیجه‌گیری: تمرینات ویبریشن تمام بدن، می‌تواند تاثیر معنی‌داری بر عملکرد عصبی- عضلانی افراد سالمند داشته باشد و احتمال افتادن و به زمین خوردن سالمندان را کاهش دهد.