اثر محافظتی ایسکمی پس‌شرطی تاخیری بر عوارض سکته مغزی آمبولیک در موش صحرایی ماده

مقدمه: ایسکمی پس‌شرطی که از طریق بستن و باز کردن متناوب هر دو شریان کاروتید مشترک القا می‌شود بر مدل‌های انسداد دایم یا موقت شریان مغزی میانی اثر محافظت نورونی دارد، اما اثر محافظت نورونی تاخیری آن در مدل آمبولیک سکته مغزی به ‌ویژه در موش ماده تاکنون گزارش نشده است که مطالعه حاضر به بررسی این موضوع پرداخت. روش: این مطالعه تجربی بر روی 24 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با میانگین وزنی 250-200 گرم در 3 گروه شم، سکته و پس‌شرطی انجام شد. همه حیوانات هم‌سیکل‌سازی شدند و بعد از آن برای ایجاد سکته مغزی، لخته به داخل شریان مغزی میانی تزریق شد. پس شرطی‌سازی در پنج مرحله (30 ثانیه بستن و 30 ثانیه باز کردن شریان‌های کاروتید مشترک) و 5.6 ساعت بعد از القای سکته انجام گردید. حجم انفارکتوس، میزان ادم مغزی و اختلالات نورولوژیک دو روز بعد از القای سکته اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: پس شرطی‌سازی 5.6 ساعت بعد از القای سکته در گروه پس‌شرطی، حجم انفارکتوس (001.0 > p)، میزان ادم مغزی (050.0 > p) و اختلالات نورولوژیک (050.0 > p) را نسبت به گروه سکته به ‌طور معنی‌داری کاهش داد. نتیجه‌گیری: با توجه به داده‌های این مطالعه، پس شرطی‌سازی تاخیری بعد از سکته مغزی مدل آمبولیک در موش صحرایی ماده، ضایعات ایسکمی، میزان ادم مغزی و اختلالات نورولوژیک را بهبود بخشیده است.