تاثیر مصرف پیراستام بر روند بهبود نمره آزمون زبان‌پریشی به ‌دنبال سکته ایسکمیک حاد مغزی؛ کارآزمایی بالینی

مقدمه: بروز سا?نه سکته مغزی 15 میلیون نفر در جهان است. ?ک سوم ب?ماران سکته مغزی از اختلال تکلم یا زبان‌پریشی (aphasia) رنج م?‌برند و این اختلال اغلب با ناتوان? قابل توجه در ا?ن ب?ماران همراه است. به دلیل دشواری در درمان زبان‌پریشی از طریق گفتار درمانی، ترجیح پزشکان بیشتر به استفاده از دارودرمانی می‌باشد. این مطالعه به بررسی نقش پیراستام (piracetam) در بهبود زبان‌پریشی پرداخت. در گذشته از این دارو در افزایش پرفیوژن مغزی و بهبود حافظه و دقت در بیماران دچار اختلال استفاده می‌شد. روش: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده دو سوکور بود که بر روی بیماران مبتلا به سکته مغزی ایسکمیک حاد انجام شد. بیماران گروه مداخله تحت درمان پیراستام با دوز خوراکی روزانه 8.4 گرم قرار گرفتند؛ به طوری که از روزی دو قرص شروع گردید و طی یک هفته به حد 4800 میلی‌گرم رسانده شد و به گروه دوم دارونما با شکل و اندازه داروی پیراستام داده شد. تمامی بیماران به مدت سه ماه تحت درمان بودند و در ماه اول، دوم و سوم پس از سکته مغزی توسط آزمون مرجع فارسی زبان‌پریشی نیلی‌پور مورد بررسی قرار گرفتند. یافته‌ها: در این مطالعه‌ 40 بیمار بررسی شدند. در کسب نمره آزمون زبان‌پریشی، میانگین گروه مداخله قبل از ورود به مطالعه 9.0 ± 3.2، مرتبه اول 0.3 ± 1.25، دوم 2.3 ± 0.40 و سوم 1.3 ± 7.46 بود و این میانگین درگروه شاهد قبل از ورود به مطالعه 3.1 ± 3.2، مرتبه اول 1.1 ± 5.8، دوم 0.3 ± 1.33 و سوم 7.3 ± 2.48 بود. در مرتبه اول و دوم پیگیری، بین بیماران دو گروه از نظر نمره آزمون زبان‌پریشی اختلاف معنی‌دار آماری مشاهده گردید (05.0 p<)؛ ولی در مرتبه سوم، امتیاز هر دو گروه در یک سطح بود و اختلاف معنی‌داری نداشت (05.0 p>). نتیجه‌گیری: مصرف داروی پیراستام در بیماران مبتلا به زبان‌پریشی ناشی از سکته مغزی ایسکمیک حاد باعث افزایش آزمون زبان‌پریشی سریع‌تر تا حد متوسط قابل انتظار نسبت به گروه شاهد می‌شود، ولی میزان بهبودی این بیماران نسبت به گروه شاهد تفاوتی ندارد.