تعیین فراوانی و مشخصات زردی ناشی از هیپوتیروئیدی و مقایسه با نوزادان مبتلا به زردی ایدیوپاتیک؛ یک بررسی ده ساله

مقدمه: کم‌کاری مادرزادی تیروئید در نوزادان در صورت تشخیص زودرس یک اختلال جدی قابل درمان است. یکی از علایم این نوزادان، زردی طول کشیده می‌باشد. شیوع، سیر بالینی و مقدار زردی در این اختلال هنوز به خوبی تعیین نشده است؛ بنابراین مطالعه حاضر به مقایسه سیر بالینی و شدت زردی در نوزادان زرد دچار هیپوتیروئیدی مادرزادی و مقایسه آن‌ها با نوزادان زرد با علت ناشناخته پرداخته است. روش:‌ این مطالعه توصیفی- تحلیلی در فاصله زمانی سال‌های 91-1381 روی 2780 نوزاد ترم چهار روزه یا بزرگ‌تر مبتلا به زردی انجام شد که تست‌های تیروئیدی بر روی 706 نوزاد مراجعه کننده به کلینیک یا بخش نوزادان بیمارستان قائم مشهد صورت گرفت. نوزادان علاوه بر اقدامات معمول برای تشخیص علت زردی، از نظر عملکرد غده تیرویید نیز بررسی گردیدند. سپس سیر بالینی و شدت زردی نوزادان مبتلا به هیپوتیروییدی (tsh یا thyroid-stimulating hormone) بالای 10 میکرویونیت در میلی‏لیتر و یا t4 کمتر از 8 میکروگرم در دسی‏لیتر] با نوزادان دارای زردی با علت ناشناخته مقایسه گردید. تحلیل نتایج با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 11.5 صورت گرفت. یافته‌ها: به ‌ترتیب در گروه مورد و شاهد، متوسط سن مراجعه 80.8 ± 03.16 و 10.6 ± 60.8 روز (001.0 = p)، سن شروع زردی 60.1 ± 00.4 و 75.1 ± 68.2 روز (008.0 = p)، بیلی‌روبین توتال 25.5 ± 70.15 و 10.5 ± 88.21 میلی‌گرم در دسی‌لیتر (001.0 > p)، طول مدت بستری 11.1 ± 80.0 و 71.1 ± 37.3 روز (001.0 > p)، سن بهبود زردی 60.14 ± 40.49 و 23.15 ± 00.21 روز (080.0 = p)، میزان t4 برابر 7.2±8.5، 26.2 ± 63.9 میکروگرم در دسی‌لیتر و میزان tsh برابر 80.1 ± 56.22، 69.1 ± 31.3 میکرویونیت در میلی‏لیتربه دست آمد. نتیجه‌گیری: توصیه می‌شود در نوزادن مراجعه کننده با هر میزان زردی پس از هفته دوم زندگی، بررسی از نظر هیپوتیروئیدی صورت گیرد.