بررسی اعتبار مقیاس اصلاح شده Tardieu در اندازه‌گیری اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو بعد از سکته مغزی

مقدمه: مقیاس اصلاح شده tardieu یک مقیاس کلینیکی برای اندازه‌گیری درجه اسپاستیسیته عضلانی است. هدف این تحقیق، بررسی اعتبار مقیاس اصلاح شده tardieu در اندازه‌گیری اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانوی بیماران مبتلا به سکته مغزی بود. روش: در تحقیق مقطعی حاضر با اندازه‌گیری‌های مکرر که در سال 1391 در یک درمانگاه فیزیوتراپی نورولوژیک دانشگاهی در تهران انجام شد، 15 بیمار مبتلا به سکته‌ مغزی با میانگین سنی 0.14 ± 8.53 سال که از مدت ابتلای آن‌ها 2.32 ± 0.40 ماه می‌گذشت، در مطالعه شرکت کردند. شدت کلینیکی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو با استفاده از مقیاس اصلاح شده tardieu ارزیابی شد و 1r-2r به عنوان معیار اصلی محاسبه گردید. برای محاسبه کار از یک دینامومتر ایزوکینتیک جهت اندازه‌گیری گشتاور- زاویه در طی اعمال حرکات غیر فعال در 4 سرعت (60، 120، 180 و 240 درجه بر ثانیه) استفاده شد. شیب داده‌های کار- سرعت [ژول بر (درجه بر ثانیه)] با استفاده از رگرسیون خطی محاسبه گردید. آزمون‌های anova با اندازه‌گیری مکرر و همبستگی pearson جهت تحلیل داده‌ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته‌ها: کار انجام شده در سرعت‌های مختلف، تفاوت معنی‌داری داشت؛ به طوری که میزان کار با افزایش سرعت، کاهش نشان داد (01.0 p<). میانگین شیب داده‌های کار- سرعت برابر با 76.0- (انحراف معیار 78.0) بود. بین جزء دینامیک اسپاستیسیته بر اساس مقیاس اصلاح شده tardieu (1r-2r) و شیب داده‌های کار- سرعت همبستگی معنی‌داری مشاهده نشد (004.0-=r، 99.0=p). نتیجه‌گیری: احتمال دارد مقیاس اصلاح شده tardieu معیار معتبری جهت ارزیابی اسپاستیسیته عضلات باز کننده زانو نباشد.