اثر استرس منفرد و ترکیبی در دوران بارداری بر یادگیری حرکتی فرزندان موش های صحرایی

مقدمه: امروزه با توجه به زندگی صنعتی استرس شیوع زیادی یافته است که عوارض آن دامن‌گیر بشر خواهد شد. استرس دوران حاملگی می‌تواند بسیاری از فرایندهای طبیعی فیزیولوژیک نوزادان را تغییر دهد. در این تحقیق اثر سه نوع استرس شایع در دوران بارداری به صورت منفرد و یا ترکیبی بر یادگیری حرکتی موش‌های نر تازه متولد شده بررسی گردید. روش: در تحقیق حاضر از موش‌های صحرایی نژاد nmri باردار استفاده شد که غیر از گروه شاهد بقیه گروه‌ها از روز هشتم بارداری به مدت 10 روز تحت استرس قرار گرفتند. 75 روز بعد از آزمایش، یادگیری حرکتی با استفاده از دستگاه rotarod بر روی 40 سر موش نر تولد یافته انجام شد. گروه‌های این مطالعه شامل گروه شاهد، استرس امواج الکترومغناطیسی (با شدت شدت 2.1 میلی‌تسلا و فرکانس 50 هرتز)، استرس بی‌حرکتی (به مدت نیم ساعت، روزی 2 بار)، استرس اجتماعی (نگهداری 6 موش در یک قفس کوچک) و استرس ترکیبی (هر 3 استرس ذکر شده) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های‌ مقایسه چندگانه (multiple comparison) و tukey مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: تعادل حرکتی گروه استرس ترکیبی در نوبت اول از روز اول آزمون از گروه شاهد کمتر بود (05.0p<). در روزهای بعدی آزمون، تاثیر استرس بر یادگیری در همه گروه‌های تجربی یکسان نبود و استرس ترکیبی باعث کاهش یادگیری حرکتی شد. نوسانات یادگیری در گروه در معرض میدان مغناطیسی بیشتر از بقیه بود. نتیجه‌گیری: استرس ترکیبی دوران بارداری می‌تواند موجب کاهش یادگیری حرکتی فرزندان شود.