وضعیت شاخص توده بدنی دانش‌آموزان مقطع راهنمایی شهر کرمان در سال 1391

مقدمه: ارزیابی رشد جسمانی از روش‌های مهم تعیین وضعیت تغذیه و سلامت می‌باشد. شاخص توده بدنی (body mass index یا bmi) نشانگر مناسبی برای پایش رشد است که به تشخیص اختلالات رشد و سوء تغذیه در نوجوانان کمک می‌کند. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت شاخص توده بدنی دانش‌آموزان مقطع راهنمایی شهر کرمان در سال 1391انجام شد. روش: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بود که جمع‌آوری اطلاعات آن به‌ صورت مقطعی انجام گرفت و نتایج به دست آمده با مطالعه سال 1376 مقایسه گردید. نمونه‌گیری از دانش‌آموزان در حال تحصیل مدارس راهنمایی با هماهنگی آموزش و پرورش شهر کرمان و به‌ صورت چند مرحله‌ای انجام شد. قد و وزن به ‌روش استاندارد اندازه‌گیری و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 19 و آزمون t تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: میانگین شاخص توده بدنی 424 دانش‌آموز 2.4 ± 19 به ‌دست آمد که 8.44 درصد آنان شاخص توده بدنی طبیعی داشتند. میانگین شاخص توده بدنی در پسران کمتر از دختران بود و از نظر آماری تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده شد. 0.6 درصد از دانش‌آموزان لاغری مفرط داشتند که به طور عمده مربوط به مدارس دولتی حاشیه شهر بودند. بیش از 0.50 درصد دانش‌آموزان از نظر وزن اشکال داشتند که کم‌وزنی مشکل اساسی جمعیت مورد مطالعه بود. سرانجام این‌که فقط در 2.9 درصد آن‌ها اضافه وزن مشاهده شد. نتیجه‌گیری: از آن ‌جایی‌که جهش رشد قد و وزن دختران زودتر از پسران و در سنین 13-10 سالگی شروع می‌شود، بنابراین مقایسه مطلق شاخص توده بدنی در این سنین بر حسب جنس منطقی نیست و در صورت لزوم بهتر است این مقایسه پس از تعدیل آن‌ها انجام شود. شاید سوء تغذیه یا کاهش دسترسی به غذا و یا سایر دلایل فرهنگی و نیز حفظ ترکیب و فرم بدن بتواند تبیین‌گر مشکلات مشاهده شده در توزیع شاخص توده بدنی در جامعه دانش‌آموزان کرمان باشد.