مقایسه استئوآرتریت زانو در ورزشکاران حرفه‌ای بازنشسته‌ زورخانه (باستانی‌کاران) و افراد غیر ورزشکار

مقدمه: امروزه فواید انجام فعالیت‌های بدنی در پیشگیری از بیماری‌های مزمنی همچون استئوآرتریت پیشنهاد می‌شود، اما خطرهایی که فعالیت بدنی شدید ممکن است بر روی افراد و بخصوص سیستم اسکلتی- عضلانی آنان داشته باشد، همچنان ناشناخته است. هدف از این مطالعه، مقایسه میزان علایم، میزان شدت درد زانو، مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت‌های روزانه، ورزشی، تفریحی و کیفیت زندگی در ورزشکاران حرفه‌ای بازنشسته زورخانه و افراد غیر ورزشکار بود. روش: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 15 ورزشکار مرد حرفه‌ای بازنشسته زورخانه و 15 نفر غیر ورزشکار به عنوان آزمودنی به صورت هدفمند انتخاب شدند. تشخیص بیماری با علایم بالینی و رادیولوژیکی توسط پزشک ارتوپد صورت گرفت و از پرسش‌نامه جهانی و بومی‌سازی شده پیامد صدمات زانو و استئوآرتریت (knee injury and osteoarthritis outcome score و یا koos) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون independent t در سطح معنی‌داری 05.0 > p استفاده گردید. یافته‌ها: نمرات کسب شده در این آزمون از عدد 100 کسر می‌شود. یعنی کسی که نمره بیشتری بگیرد (مشکلات بیشتری داشته باشد) نهایتاً نمره او کمتر خواهد بود. پایین‌تر بودن میانگین شدت درد زانو ( 001.0p=) و مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت‌های ورزشی و تفریحی (001.0 > p) در گروه ورزشکار نسبت به غیر ورزشکار (که نشان دهنده‌ وخیم‌تر بودن وضعیت در گروه ورزشکار می‌باشد)، اختلاف معنی‌داری را نشان داد. نتیجه‌گیری: ورزش زورخانه‌ای (باستانی‌کاران) به صورت حرفه‌ای احتمال ابتلا به استئوآرتریت زانو را در بین ورزشکاران حرفه‌ای بازنشسته افزایش می‌دهد.