بررسی ارتباط ژنوتیپ‌های ناحیه s و m ژن vacA هلیکوباکتر پیلوری با بیماری‌های مختلف معده- دوازدهه در منطقه آذربایجان شرقی

مقدمه: با قرار گرفتن عفونت هلیکوباکتر پیلوری در رده اول عامل سرطان‌زای معده، آدنوکارسینوما از سال 1994 نوعی بیماری عفونی در نظر گرفته شد. هلیکوباکتر پیلوری از عوامل بیماری‌زای گسترده‌ای جهت غلبه بر مکانیسم‌های دفاعی میزبان استفاده می‌‌کند. یکی از این عوامل مستقل که در تعیین بیماری‌زایی هلیکوباکتر پیلوری نقش مهمی دارد، سیتوتوکسین واکوئله کننده (vacuolating cytotoxin a یا vaca) می‌باشد. در این تحقیق فراوانی آلل‌های m و s (1m، 2m، 1s و 2s) در سوش‌های جدا شده از بیماران مبتلا به التهاب معده، زخم‌های پپتیک و آدنوکارسینوما و ارتباط آن‌ها با تظاهرات بالینی مورد مطالعه قرار گرفت. روش: نمونه‌های بیوپسی از ناحیه آنتروم 88 بیمار با بیماری‌های مختلف معده- دوازدهه جمع‌آوری شد و پس از جداسازی هلیکوباکتر پیلوری، وجود آلل‌های مختلف ژن vaca با روش pcr (polymerase chain reaction) تعیین گردید. یافته‌ها: از 64 بیمار مبتلا به هلیکوباکتر پیلوری مثبت، 38 نفر به التهاب معده، 11 نفر به زخم پپتیک و 15 نفر به آدنوکارسینومای معده مبتلا بودند. وجود آلل‌ها به ترتیب فراوانی در بیماران، آلل 2m1s (7.22 درصد) با فراوانی به نسبت مساوی در هر سه گروه، آلل 1m1s (6.13 درصد) با بیشترین فراوانی در آدنوکارسینومای معده و زخم پپتیک، آلل 2m2s (9.7 درصد) با بیشترین فراوانی در التهاب معده و آلل 1m2s (4.3 درصد) با بیشترین فراوانی در زخم پپتیک مشاهده شد. نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر هیچ ارتباط معنی‌داری بین ژنوتیپ‌های مختلف vaca و تظاهرات بالینی مشاهده نشد. همچنین آدنوکارسینوما ارتباط معنی‌داری با سن ابتلا و جنسیت نشان داد.