تاثیر وابستگی به مرفین برترمیم استخوان در موش صحرایی

شکستگی استخوان به طور شایع در حوادث وسایل نقلیه و صدمات ناشی از فعالیت های ورزشی رخ می دهد. عوامل مختلفی در ترمیم استخوان نقش دارند که از جمله میتوان به سوء تغذیه، استعمال دخانیات، بیماری قند و سن اشاره کرد. مرفین صرف نظر از ایجاد اعتیاد که یک مشکل عمده اجتماعی، فردی و فرهنگی محسوب می شود، اثرات متعددی بر فیزیولوژی و سیستم ایمنی بدن دارد. این مطالعه به منظور بررسی اثر اعتیاد به مرفین برترمیم استخوان طراحی شد. 56 موش صحرایی به طور تصادفی به 2 گروه 28 تایی تقسیم و تحت شرایط آزمایشگاهی یکسان نگهداری شدند. موش هایگروه شاهد غیرمعتاد بودند و موش های گروه معتاد از طریق اضافه کردن پودر مرفین به آب آشامیدنی به مدت 21 روز معتاد شدند، سپس هر دو گروه تحت عمل جراحی برای ایجاد سوراح در استخوان تیبیا قرار گرفتند. در روزهای 3،‌6،‌10 و 20 هر بار 7 موش معتاد و 7 موش غیرمعتاد مورد بیوپسی قرار گرفتند و نتایج مطالعه میکروسکوپی مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت که تفاوت بین دو گروه از نظر درصد اگزودای نوتروفیلی(005/0p<) و نسج گرانولاسیون (005/0p<) در روز سوم، درصد اگزانوتروفیلی (01/0=p) و استخوان نابالغ (005/0p<) در روز ششم، درصد استخوان های نابالغ (001/=p) و بالغ (05/0p<) در روز دهم و بافت مزانشیمی (05/0p<) در روز بیستم معنی دار بود. نتایج به دست آمده بیانگر تاخیر ترمیم استخوان در گروه معتاد می باشد.