اثر تزریق نیتریک اکسید در پوسته هسته اکومبنس بر علائم سندرم قطع مورفین در موش صحرایی نر

مقدمه: در مطالعه حاضر اثر تزریق ال - آرژینین ( پیشتاز سنتز نیتریک اسید اکسید، no‌)‌ و ال- نیم (‌مهارکننده آنزیم سنتز کننده نیتریک اکسید، nos ) به درون پوسته هسته اکومبنس بر شدت علایم قطع مرفین در موش های صحرایی نر بررسی گردید.روش: در این مطالعه از 56 سرموش صحرایی در 8 گروه 7 تایی استفاده شد. موش های صحرایی نر با مخلوط کتامین و یلازین بیهوش شده و در دستگاه استریوتاکس قرار گرفتند و سپس به وسیله عمل جراحی یک کانول 7/1 میلی متر به سمت جلو نسبت به برگما، 8/0میلی متر در طرفین نسبت به برگما و عمق 1/7 میلی متر از سطح استخوان جمجمه به درون هسته اکومبنس به صورت دو طرفه وارد گردید. وابستگی به مرفین به وسیله تزریق زیرجلدی mg/kg20-10 مرفین به مدت 5 روز ایجاد گردید و علایم سندرم قطع مرفین توسط تجویز نالو کسان 4(mg/kgi.p) مورد ارزیابی قرار گرفت. در گروه های آزمایشی ال - آرژینین و ال - نیم به صورت دوز واحد و یا دوز مکرر روزانه به مدت 5 روز به درون پوسته هسته اکومبنس تزریق شد. در گروه جراحی sham کانول گذاری دو طرفه درون پوسته پوسته اکومبنس صورت گرفت ولی دارویی تزریق نشد و درگروه سالین سرم فیزیولوژی مطابق گروه های آزمایشی به درون پوسته هسته اکومبنس تزریق شد. همچنین در گروه هیچ گونه جراحی صورت نگرفت. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که علایم سندرم قطع مرفین در گروه های کنترل و سالین تفاوت معنی داری را نشان نمی دهد. تجویز یک دوز ال- آرژینین و یا ال - نیم بلافاصله قبل از تزریق آخرین دوز مرفین به درون پوسته هسته اکومبنس اثری بر علایم قطع سندرم مرفین در مقایسه باگروه کنترل نداشت ولی تزریق مکرر درون پوسته هسته اکومبنس ال - آرژینین یا ال - نیم قبل از تزریق روزانه مرفین موجب کاهش معنی داری در بعضی از علایم سندرم قطع از جمله،‌ پریدن، بلند شدن روی دست و کاهش وزن ( فقط در گروه ال - نیم l-name) در مقایسه با گروه کنترل شد. نتیجه گیری: نتایج حاضر نشان دهنده نقش نیتریک اکسید پوسته هسته اکومبنس در بعضی از علایم سندرم قطع مرفین است.