بررسی نقش میانجی گری فاجعه آمیز کردن در تاثیر نوروتیسیسم بالا و برون گرایی بر ترس از حرکت و شدت درد در بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی- اسکلتی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش فاجعه آمیز کردن به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین نوروتیسیسم و برون گرایی بالا با ترس از حرکت و شدت درد در بیماران مبتلا به دردهای مزمن عضلانی- اسکلتی بود. روش: در این پژوهش، 200 آزمودنی شرکت داشتند که به صورت نمونه گیری هدفمند از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان های شهدا، امام حسین (ع) و سینا در شهر تهران و کلینیک درد در شهرستان تبریز انتخاب شدند و به پرسش نامه های 5 عاملی شخصیت (neo- ffi: neuroticism-extraversion-openness five-factor inventory) neo ، فاجعه آمیز کردن (pain catastrophizing scale: pcs)، ترس از حرکت tsk) یا (tampa scale for kinesiophobia و شدت درد vas) یا (visual analog scale پاسخ دادند. داده های پژوهش حاضر با استفاده از نرم افزار lisrel joreskog به روش تحلیل مسیر، واکاوی شد. یافته ها: از میان ابعاد شخصیتی، نوروتیسیسم با تاثیر مثبت بر فاجعه آمیزی، موجب ترس از حرکت و شدت بیشتر درد در افراد مبتلا به درد مزمن شد، اما برون گرایی و گشودگی، تاثیر منفی بر فاجعه آمیزی و در نتیجه ترس از حرکت و شدت درد داشتند. نتیجه گیری: نوروتیسیسم با پایین آوردن آستانه درد، موجب فاجعه آمیز کردن و در نتیجه ترس از حرکت و شدت بیشتر درد می شود. در حالی که برون گرایی (از طریق بالا بردن آستانه درد و کاهش حساسیت به محرکات فیزیکی و حسی) و گشودگی به تجربه (به واسطه انعطاف پذیری بالا در مقابل تجربیات جدید) اثر منفی بر فاجعه آمیز کردن دارند.