مقایسه سه روش مختلف جداسازی جنس نوکاردیا از خاک بیمارستان های استان اصفهان و شناسایی بر اساس روش های فنوتیپی و مولکولی

مقدمه: نوکاردیاها، باکتری های گرم مثبت، هوازی، اسیدفست نسبی و فرصت طلب هستند و یکی از عوامل ایجاد عفونت های سیستمیک در سراسر جهان به شمار می روند. به دلیل این که زیستگاه اصلی این باکتری ها، خاک و گرد و غبار است و بیماران مبتلا به نقص ایمنی در بیمارستان ها، شانس ابتلای بالایی به این باکتری های فرصت طلب دارند و همچنین، پیچیدگی هایی که در جداسازی و تشخیص این باکتری ها وجود دارد، شناسایی و کنترل منابع محیطی نوکاردیا به منظور پیشگیری از وقوع بیماری های فرصت طلب امری ضروری در کنترل این عفونت ها می باشد. هدف از مطالعه حاضر، تعیین روش مناسبی برای جداسازی و شناسایی نوکاردیاها از منابع محیطی بیمارستان ها بود. روش: در این مطالعه، تعداد 30 نمونه خاک بیمارستان های استان اصفهان با استفاده از روش های سریال رقتی، paraffin baiting (mcclung's carbon free broth with paraffin bait) و slip-buried بررسی شد. نمونه ها در هر سه روش در دمای 28 درجه سانتی گراد انکوبه گردید. سپس جهت تایید جنس نوکاردیا، (polymerase chain reaction) pcr قطعه 569 جفت بازی از ژن 16s rrna مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: از مجموع 30 نمونه خاک بیمارستان های استان اصفهان، 11 ایزوله (36 درصد) به روش سریال رقتی، 7 ایزوله (23 درصد) به روش paraffin bait و 6 ایزوله (20 درصد) به روش slip-buried جداسازی شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که روش paraffin bait به علت استفاده بعضی از باکتری های خاک مانند پسودوموناس از پارافین موجود در محیط و وجود رقابت بین این گونه ها با نوکاردیاها و همچنین عدم استفاده همه گونه های نوکاردیا از پارافین، مناسب نیست. همچنین، روش slip-buried به علت حساس بودن بعضی از گونه های نوکاردیا به آنتی بیوتیک های استفاده شده، دارای محدودیت هایی می باشد. به دلیل این که دو روش مذکور توانایی شناسایی تمام گونه ‏های نوکاردیای موجود در نمونه‏ها را ندارند، روش سریال رقتی به علت عدم این محدودیت ها، روش مطلوبی تشخیص داده شد. همچنین، به دلیل غیر فعال بودن بعضی از گونه های نوکاردیا و مدت زمان طولانی، روش های فنوتیپی و مولکولی به عنوان روشی سریع در تشخیص و تایید این گونه ها از ارجحیت و اهمیت بالایی برخوردار می باشند.