تاثیرسلنیوم خوراکی بر موکوزیت ناشی از پرتودرمانی در بیماران دچار سرطان سر و گردن: یک مطالعه پایلوت دوسویه کور

مقدمه: هدف از انجام این مطالعه بررسی کارآیی سلنیوم خوراکی در تخفیف موکوزیت دهانی ناشی از پرتو درمانی در بیماران مبتلا به سرطان های سر و گردن بود. روش: در این مطالعه پایلوت دو سویه کور تصادفی شده، بیماران تحت پرتو درمانی به دلیل تومور اولیه در سر یا گردن با دارا بودن حداقل 2 ناحیه درگیر در دهان به مطالعه دعوت شدند. بیماران به صورت تصادفی در یکی از گروه های دریافت کننده سلنیوم (400 میکروگرم روزانه) یا دارونما که روز قبل از پرتودرمانی شروع و تا 3 هفته پس از درمان ادامه می یافت، قرار گرفتند. بررسی موکوزال هر هفته در طول پرتو درمانی انجام گردید. نسخه دوم سیستم درجه بندی nci-ctc و سیستم نمره دهی epstein برای ارزیابی موکوزیت استفاده گردید. حفره دهان به 14 ناحیه آناتومیکال و وابسته تقسیم و هفتگی ارزیابی شد. بر اساس شدت موکوزیت، هر منطقه طبق سیستم 4 تایی نمره دهی و میانگین نمره موکوزیت محاسبه گردید. یافته ها: در مجموع، 35 بیمار وارد مطالعه شدند. میانگین نمره شدت موکوزیت در هر 3 هفته مورد بررسی در گروه سلنیوم نسبت به گروه دارونما کمتر بود. میانگین نمره موکوزیت در هفته های اول، دوم و سوم در گروه سلنیوم به ترتیب 0.51±0.28 و 1.35±0.55 و 1.75±0.34 و در گروه دارونما 1.21±0.81 و 1.79±0.43 و 2.08±0.46 بود. بر اساس آنالیز آماری repeated measure anova، افزایش قابل توجهی در موکوزیت بیماران گروه دارونما نسبت به گروه سلنیوم وجود داشت (p=0.019). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه از این تئوری که سلنیوم خوراکی می تواند به عنوان درمان موثر و قابل تحمل در جلوگیری از موکوزیت ناشی از پرتو درمانی استفاده شود، حمایت می نماید.