بررسی اثر سلژیلین بر کلستاز کبدی ایجاد شده ناشی از انسداد مجرای صفراوی در موش صحرایی

مقدمه: کبد نقش عمده ای در محافظت انسان در مقابل سموم مختلف و داروها دارد. کلستاز عارضه ایست که با اختلال در جریان صفرا، منجر به افزایش عوامل اکسیدان، آسیب هپاتوسیت ها و نهایتاً سیروز می شود. سلژیلین دارویی است که عموماً در درمان بیماری پارکینسون بکار برده می شود و دارای خصوصیات نروپروتکتیو، ضد آپوپتوز و آنتی اکسیدانی است. این مطالعه به منظور بررسی اثر سلژیلین بر کلستاز کبدی ایجاد شده ناشی از انسداد مجرای صفراوی(bdl) در موش های صحرایی نر انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 5 گروه شامل: گروه سالین، شم + سالین، سالینbdl+ ، سلژیلین (mg/kg 15/0) bdl+و سلژیلین (mg/kg 15/0) تقسیم شدند. در شرایط استریل، حیوان بیهوش و لاپاراتومی به منظور bdl انجام شد. بعد از 14 روز در تمام گروهها، نمونه خونی جهت بررسی تستهای عملکرد کبدی، سرولوژیک و اندازه گیری مقدارtnf alpha گرفته شد. نتایج بوسیله آزمون آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که سلژیلین در گروه سلژیلینbdl+ بطور معنی داری باعث افزایش سطح alp، alt، ast و آلبومین در مقایسه با گروه سالینbdl+ شد. بعلاوه در مقایسه با گروه سالین، سلژیلین pt را بطور معنی داری افزایش داد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که سلژیلین در مدل کلستازی، نه تنها اثر محافظتی بر روی سلول های کبدی ندارد بلکه باعث تشدید علائم نیز می شود