بررسی اثر حفاظتی کورکومین بر بافت کبد موش ‌های نژاد nmri تیمار شده با سدیم‌ آرسنیت

زمینه و هدف: ترکیبات آرسنیکی سموم محیطی هستند که در دسته کارسینوژن های انسانی قرار می گیرند. مواجهه با سدیم آرسنیت موجب تجمع آن در کبد و اختلالات کبدی می شود.هدف از این مطالعه، بررسی اثر حفاظتی کورکومین، به عنوان یک آنتی اکسیدان، بر بافت کبد موش های تیمارشده با سدیم آرسنیت بود.روش بررسی: تعداد 30 سر موش نر نژاد nmri با میانگین وزنی 2 ±31 گرم به طور تصادفی به 5 گروه (6=n) کنترل، شم (دریافت کننده dmso)، کورکومین (mg/kg/day15)، سدیم آرسنیت (mg/kg/day5) و سدیم آرسنیت + کورکومین تقسیم شد. تیمار به صورت تزریق داخل صفاقی و به مدت 5 هفته انجام گرفت. سپس موش ها کشته و کبد آن ها خارج و وزن شد. بافت کبد جهت بررسی های هیستوپاتولوژیک، استریولوژیک و همچنین میزان بروز آپوپتوز سلول های هپاتوسیت (از طریق تکنیک تانل) مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با روش آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل گردید و تفاوت میانگین ها درحد 05/0>p معنی دار در نظرگرفته شد. یافته ها:افزایش معنی داری در میانگین وزن نسبی کبد، حجم سینوزوئیدها، حجم مجرای صفراوی (001/0.p)، تعداد سلول های هپاتوسیت (03/0>p) و کاهش معنی داری در میانگین حجم ورید مرکزی (001/0>p)، حجم سلول هپاتوسیت (04/0>p) و حجم هسته سلول هپاتوسیت (001/0>p) در گروه سدیم آرسنیت نسبت به گروه کنترل و شم مشاهده شد. بررسی های هیستوپاتولوژیکی نیز بی نظمی پارانشیم کبدی، ارتشاح سلول های التهابی، نکروز هپاتوسیت ها و از هم پاشیدن داربست رتیکولینی کبد موش های تیماری با سدیم آرسنیت را نشان داد. اکثر آسیب های کبدی القا شده توسط سدیم آرسنیت، در گروه سدیم آرسنیت+کورکومین در حد گروه کنترل بهبود یافت (05/0>p).نتیجه گیری: تیمار با کورکومین موجب تخفیف آسیب کبدی القا شده توسط سدیم آرسنیت می شود.