اثر سلکوکسیب بر سطح سرمی ویسفاتین در دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین در موش های صحرائی نر: نقش مسیر نیتررژیک

زمینه و هدف: ویسفاتین یا نیکوتین فسفوریبوزیل ترانسفراز یک سایتوکاین پیش التهابی است که تحت تاثیر گلوکز خون و انسولین قرار می گیرد.در دیابت سایتوکین های پیش التهابی مانند پروستاگلندین e2 و نیتریک اکساید سطح ویسفاتین را افزایش می دهند و ویسفاتین نیز بیان آنها را تحریک می کند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آنزیم سیکواکسیژناز و سیستم نیتررژیک بر سطح ویسفاتین در دیابت بود.روش بررسی: دیابت در 70 موش بزرگ آزمایشگاهی بوسیله استرپتوزوسین (stz) القاء شده و نمونه ها بوسیله سلکوکسیب، ال آرژنین و l-name هر یک به تنهایی و سلکوکسیب به همراه ال آرژنین و یا به همراه l-name تحت درمان قرار گرفتند. برای مقایسه گروه ها از آنالیز واریانس یک طرفه و متعاقب آن تست توکی (نرم افزارspss) استفاده گردید.یافته ها: در همه گروه های درمانی کاهش معنادار درسطح قند خون و تری گلیسرید مشاهده شد (p<0/05). در گروه دریافت کننده lname سطح انسولین بصورت معنادار (p<0/001) کاهش یافت در حالی که در گروه های دریافت کننده سلکوکسیب به تنهایی (p<0/05) یا همزمان با ال آرژنین و lname افزایش معنادار سطح انسولین مشاهده شد (p<0/01). سطح سرمی ویسفاتین در حیوانات دیابتی در مقایسه با گروه کنترل غیردیابتی بصورت معنادار افزایش یافت (p<0/05). درمان با ال آرژنین تاثیر معناداری بر افزایش سطح ویسفاتین داشت (p<0/05). سلکوکسیب باعث کاهش سطح ویسفاتین شد (p<0/01). بعلاوه درمان با سلکوکسیب به همراه lname و یا به همراه ال آرژنین تاثیر بیشتری در کاهش ویسفاتین داشت (p<0/01).نتیجه گیری: سطح سرمی ویسفاتین در دیابت افزایش می یابد. مهار سیکلواکسیژناز 2 سبب کاهش سطح ویسفاتین شده که بخشی از این تاثیرات در ارتباط با سیستم نیتررژیک می باشد. به نظر می رسد که سطح گلوکز و انسولین خون تاثیر مستقیمی بر سطح ویسفاتین نداشته و نقش اصلی بر عهده سایتوکاین های پیش التهابی باشد.