ارتباط ژن های qnr در القای مقاومت به سیپروفلوکساسین در اشریشیا کلای

چکیدهزمینه و هدف: عفونت های دستگاه ادراری (uti) ناشی از اشریشیا کلای یکی از شایع ترین انواع عفونت ها است. فلوروکینولون ها اغلب برای درمان این نوع از عفونت ها بکار می روند و استفاده ی وسیع و نادرست از این آنتی بیوتیک ها باعث ایجاد مقاومت شده است. سیپروفلوکساسین بعنوان یکی از آنتی بیوتیک های رایج در گروه فلوروکینولون ها در بحث درمان مطرح می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی در 6 ماه نخست سال 1393، تعداد 1723 نمونه ی ادراری از چهار بیمارستان رشت جمع-آوری گردید. بعد از کشت و تعیین هویت سویه ها به عنوان اشریشیا کلای، تست آنتی بیوگرام برای آنتی بیوتیک سیپروفلوکساسین انجام شد. سپس به منظور تکثیر ژن های (qnra،qnrb وqnrs)، dna پلاسمیدی استخراج گردید. محصول pcr بر روی ژل آگارز 2 درصد حاوی syber safe الکتروفورز شد.آنالیز داده ها با استفاده از آزمون آماری کای اسکویر و به کمک نرم افزار spss version 18 انجام گردید.نتایج: از 309 نمونه ی بررسی شده 139 نمونه مقاوم به سیپروفلوکساسین بودند، که از بین آنها، 96 نمونه (1/69 درصد) حامل ژن qnrs، 103 نمونه (1/74 درصد)، حامل ژن qnrb و 8 نمونه (8/5 درصد( حامل ژن qnra گزارش گردید. همچنین تعداد 9 نمونه، حامل 3 ژن qnra، qnrb وqnrs بصورت همزمان بودند. مقایسه وجود ژن های qnr در سویه های حساس و مقاوم به کینولون ها نشان داد که ژن qnrs باعث اعطای مقاومت به سیپروفلوکساسین گردید.نتیجه گیری: جلوگیری از مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها با توجه به افزایش مقاومت آنتی بیوتیکی ضروری می نماید. از آنجایی که ژن های مذکور در سویه های حساس به سیپروفلوکساسین نیز مشاهده شدند، احتمال می رود مکانیسم های دیگری از جمله ایجاد موتاسیون در ایجاد مقاومت دخیل باشند.کلیدواژه ها: ادرار، ژن های qnr، مقاومت آنتی بیوتیکی، pcr،escherchia coli