بررسی ارتباط بین مواجهه با آلاینده‌های استنشاقی و ظرفیتهای عملکرد ریوی کارگران در یک صنعت فولاد

چکیده زمینه و هدف: در صنایع فولاد با فرآیند کار کوره بلند کارگران اغلب در معرض مواجهه با غلظت بالای ذرات گرد و غبار مواد اولیه از قبیل سنگ آهن، کک، منگنز و فیوم‌های فلزی از قبیل اکسید آهن، منگنز و سیلیس قرار دارند. هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین مواجهه با انواع آلاینده‌های استنشاقی و شاخص‌های عملکرد ریوی کارگران شاغل در یک کارخانه فولاد بود. روش بررسی: در این مطالعه کوهورت تاریخی 260 نفر از کارگران شاغل در صنعت در دو گروه در معرض مواجهه با آلاینده‌های استنشاقی و بدون مواجهه بررسی شدند. برای ارزیابی نوع، میزان انتشار و نیز میزان مواجهه با آلاینده‌ها از نمونه‌برداری محیطی و به منظور ارزیابی مشکلات تنفسی و بررسی عملکرد ریه کارگران شاغل به ترتیب از پرسشنامه استاندارد تنفسی و اسپیرومتری مطابق با دستورالعمل ats/ers استفاده شد. یافته‌ها: میانگین ذرات کلی گردوغبار اندازه‌گیری شده در واحدهای آلوده شامل تشکیلات گازی، کوره، موادرسانی و چدن‌ریزی به ترتیب 32/13، 015/12، 75/11، 98/10 میلیگرم بر مترمکعب و میانگین ذرات فیوم‌های فلزی در واحدهای کوره و چدن‌ریزی به ترتیب 54/8 و81/6 میلیگرم بر مترمکعب برآورد گردید. 6/37% کارگران دارای سابقه علایم ریوی بودند که 3/32% آنها از گروه مواجهه بودند. میانگین درصد شاخص‌ fev1/fvc در کارگران مواجهه یافته و بدون مواجهه با آلاینده‌ها معنادار بود (05/0p < ). میانگین درصد شاخص‌های اسپیرومتری fvc، fev1 در حالت کلی در گروه مواجهه یافته پایین‌تر از محدوده استاندارد ats بود ولی رابطه معناداری مشاهده نگردید. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد کارگران شاغل در واحدهای آلوده و در معرض مواجهه با آلاینده‌ها در خطر پیشرفت علایم ریوی و افت شاخص‌های اسپیرومتری قرار دارند. لذا باید اقدامات مهندسی در کنترل آلاینده‌ها صورت گیرد. کلیدواژه‌ها: گردوغبار، فیوم، علایم تنفسی، اسپیرومتری ،صنعت فولاد.