بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم 1518108 rsژن اینترلوکین 20 و احتمال ابتلا به هپاتیت B مزمن

چکیدهزمینه و هدف. نتیجه عفونت با ویروس هپاتیت b (hbv) در افراد مختلف متفاوت است. به نظر می‌رسد که آسیب‌های کبدی در عفونت مزمن هپاتیت b بیشتر به دلیل تلاش پاسخ ایمنی میزبان جهت کنترل عفونت می‌باشد. مطالعات مختلف شواهدی مبنی بر ارتباط بین پلی‌مورفیسم‌های تک‌ نوکلیوتیدی ژن‌های اینترلوکین و استعداد ابتلا به بیماری‌های عفونی را ارایه نموده‌اند. هدف از این مطالعه بررسی پلی‌مورفیسم‌ تک‌ نوکلیوتیدی (1518108rs) ژن اینترلوکین 20 از نظر فراوانی ژنوتیپی و آللی و ارتباط آن با نتیجه عفونت هپاتیت b می‌باشد.روش بررسی: پلی‌مورفیسم تک ‌نوکلیوتیدی موقعیت 1518108 rsژن اینترلوکین 20 در افراد مبتلا به عفونت مزمن هپاتیت b و افراد سالم به عنوان گروه شاهد بررسی گردید. از 134 بیمار هپاتیت b که آزمون الایزای آنها مثبت شده بود به همراه 119 نفر شاهد سالم، نمونه خون جمع‌آوری شد. با استفاده از روش pcr-rflp و مطالعه موردی- شاهدی، پلی‌مورفیسم تک‌نوکلیوتیدی مورد نظر برای تفاوت در فراوانی آللی و ژنوتیپی مورد بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: ژنوتیپ ct با درصد بالاتری در گروه افراد مبتلا به عفونت مزمن هپاتیت b مشاهده شد. با این حال این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار نبود (856/0p=). فراوانی ژنوتیپی و آللی در هر 2 گروه بررسی و مقایسه شد و تفاوت معنی‌داری در فراوانی پلی‌مرفیسم 1518108 rsژن اینترلوکین20 در بین گروه بیماران مزمن و شاهد سالم نه در سطح ژنوتیپ (827/0p=) و نه در سطح آللی یافت نشد (784/0p=).نتیجه‌گیری: نتایج حاکی از عدم همبستگی بین پلی‌مورفیسم 1518108 rsژن اینترلوکین 20 و عفونت با hbv و یا پیشرفت بیماری به سمت مزمن شدن می‌باشد و این که این پلی‌مورفیسم را نمی‌توان به عنوان یک عامل ژنتیکی مرتبط با نتیجه‌ عفونت با hbv در نظر گرفت. به نظر می‌رسد فاکتورهای ژنتیکی دیگری غیر از اینترلوکین 20 یا پلی‌مرفیسم‌های دیگر این ژن، در فرآیند پاک‌سازی و جلوگیری از عفونت مزمن هپاتیت b نقش دارند.کلید واژه‌‌ها: پلی‌مورفیسم تک‌نوکلیوتیدی، اینترلوکین 20، ویروس هپاتیت b