وضعیت توسعه یافتگی و درجه برخورداری بخش بهداشت و درمان با استفاده از دو روش موریس و تاکسونومی عددی: مطالعه موردی شهرستان های استان کردستان

چکیده زمینه و هدف: یکی از فاکتورهای اصلی توسعه در هر کشوری، ارتقا سطح سلامت در نتیجه توزیع عادلانه و دسترسی مناسب همه ی افراد به منابع بخش بهداشت و درمان می باشد. هدف این مطالعه شناخت وضعیت توسعه یافتگی و درجه برخورداری به خدمات بهداشت و درمان در شهرستانهای استان کردستان با استفاده از دو روش موریس و تاکسونومی عددی می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی همه شهرستانهای استان کردستان (10 شهرستان) در سال 1390 از نظر شاخص های بهداشت و درمان مورد ارزیابی قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز در مورد 23 شاخص انتخابی بخش سلامت از سالنامه آماری استان کردستان در سال 1390 بدست آمد. همچنین برای سنجش وضعیت برخورداری از دو روش موریس و تاکسونومی عددی استفاده شد.یافته ها: میزان ضریب توسعه یافتگی بر اساس مدل تاکسونومی عددی بین 877/0و 489/0 و بر اساس مدل موریس 278/0 و 753/0 متغیر بود. بر اساس هر دو روش موریس و تاکسونومی عددی شهرستان سنندج توسعه یافته ترین، شهرستان های بانه، مریوان، بیجار، قروه، دهگلان، سقز، دیواندره و کامیاران در حال توسعه و شهرستان سروآباد محروم ترین شهرستان از نظر توسعه یافتگی بخش بهداشت و درمان می باشند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که شکاف زیادی در دسترسی به منابع بخش بهداشت و درمان بین شهرستانهای استان کردستان وجود دارد. بنابراین پیشنهاد می شود در تخصیص منابع و بودجه به وضعیت توسعه یافتگی هر شهرستان در راستای افزایش عدالت در توزیع منابع بخش سلامت توجه شود. کلید واژه ها: توسعه یافتگی، بهداشت و درمان، دسترسی، تاکسونومی عددی، موریس