اثر پومالیدوماید بر شاخصهای التهابی و تعادل پرواکسیدان ‌- آنتی اکسیدان در مدل آسم آلرژیک در موش صحرایی

زمینه و هدف: آسم آلرژیک یک بیماری التهابی سیستم تنفسی است که سبب افزایش فاکتورهای التهابی مانند اینترلوکین 2،4،5،لنفوسیت و ائوزینوفیل می شود که این فاکتورها خود سبب افزایش سطح رادیکال های آزاد و اکسیدان ها می شود. داروی ضد التهاب پومالیدوماید که اثرات قوی تر از آنالوگ های خود دارد می تواند سبب کاهش چشمگیر عوامل التهابی شود. روش بررسی: موش های صحرایی نر در 5 گروه 8 تایی، نرمال، کنترل آسمی، دگزامتازون، پومالیدماید 0.4 و پومالیدوماید 0.8 تقسیم بندی شدند و برای آسمی کردن از اوالبومین استفاده شد و با روش الایزا سطح فاکتورهای التهابی اندازه گیری شد و از پرواکسیدانآنتی اکسیدان (pab) برای سنجش سطح اکسیدان خون استفاده شد.یافته ها: همه فاکتورهای التهابی و سطح اکسیدان خون در گروه پومالیدوماید کاهش معنی داری داشت و این کاهش در گروه پومالیدماید 8/. چشمگیر بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این ارزیابی نشان داد که پومالیدوماید به عنوان یک داروی تعدیل کننده سیستم ایمنی از شیفت تعادل پرو اکسیدانآنتی اکسیدان به سمت افزایش شاخص اکسیدان در حیوانات آسمی جلوگیری می کند. همچنین پومالیدوماید از افزایش شاخص های التهابی شامل اینترلوکینهای 2، 4،5، لنفوسیت و ائوزینوفیل در گروه القای مدل جلوگیری نمود.