اثر تورین و هموسیستئین بر پروفایل لیپیدی و استرس اکسیداتیو در موشهای صحرائی تغذیه شده با رژیم غذایی پُر فرکتوز

زمینه و هدف: مصر ف مقادیر زیاد فرکتوز با ناهنجاری های متعدد متابولیک در انسان و حیوانات آزمایشگاهی همراه است. اعتقاد براین است که هموسیستئین باعث تشدید استرس اکسیداتیو میشود، درحالی که تورین اثرات مفیدی در کاهش میزان چربیها دارد. مطالعه حاضر به منظور بررسی چگونگی تاثیر تورین و هموسیستئین بر استرس اکسیداتیو و پروفایل لیپیدی در موشهای صحرایی که رژیم غذایی پرفرکتوز (65%) دریافت کرده اند صورت گرفته است. روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی، 40 موش صحرایی ویستار نر، در پنج گروه مختلف، در حضور یا غیاب هموسیستئین تیولاکتون هیدروکلراید (روزانه 50 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدن) یا تورین (2%)، دو نوع رژیم غذایی نرمال یا پرفرکتوز (65 %) را به مدت شش هفته دریافت کردند. در انتهای این دوره، در پلاسمای موشها ظرفیت تام آنتی اکسیدان، تری گلیسرید، کلسترول ldl، کلسترول hdl و کلسترول تام ارزیابی شد. همچنین در بافت قلب و کلیه مالون دی آلدئید، آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیس موتاز نیز اندازه گیری شد. یافته ها: تجویز فرکتوز به تنهایی یا به همراه هموسیستئین به طور معنی داری ظرفیت تام آنتی اکسیدان، گلوتاتیون پراکسیداز و سوپراکسید دیس موتاز را کاهش داد، در حالی که تری گلیسرید و مالون دی آلدئید را بطور معنی داری افزایش داد. تورین این تغییرات را سرکوب یا تضعیف کرد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه القای استرس اکسیداتیو و هیپرتری گلیسریدمی توسط رژیم پر فرکتوز را در موش های صحرایی نشان داد. همچنین نشان داد که هموسیستئین اثرات رژیم پرفرکتوز را بدتر می کند. در مقابل تورین اثرات مفیدی در جهت بهبود استرس اکسیداتیو و هیپرتری گلیسریدمی ناشی از رژیم غنی از فرکتوز دارد.