بررسی اثر عصاره ی هیدروالکلی گیاهان زنیان (Carum Copticum) و آنغوزه (Ferula Asafetida) بر علیه انگل تریکوموناس واژینالیس در شرایط آزمایشگاهی (In Vitro)

زمینه و هدف: تریکومونیازیس بیماری با گستردگی شیوع بالا در جهان است که می تواند تبعات و اثرات خطرناکی بر انسان تحمیل نماید و عامل آن تریکوموناس واژینالیس می باشد. اگرچه این بیماری دارای روش درمان مشخص است اما مقاومتهای دارویی مشاهده شده باعث نیاز به روش درمانی جدید می شود. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی اثر عصاره ی هیدروالکلی گیاهان زنیان (carum copticum) و آنغوزه (ferula asafetida) بر انگل تریکوموناس واژینالیس در شرایط آزمایشگاهی (in vitro) می باشد.روش بررسی: عصاره هیدروالکلی گیاهان زنیان و آنغوزه به روش پرکولاسیون تهیه گردید. سپس غلظت های 100، 200، 400 و 800 میکروگرم بر میلی لیتر از آنها در زمانهای مواجهه ی 30، 60، 120 و 180 دقیقه بر علیه انگل تریکوموناس واژینالیس مورد استفاده قرار گرفت و اثرات ضدانگلی در هر غلظت و کنترل های مثبت و منفی مورد مطالعه قرار گرفت. در پایان، داده های بدست امده با نرم افزار spss 18 مورد آنالیز قرار گرفت.نتایج: غلظت های مختلف از عصاره هر دو گیاه دارای اثر ضدتریکومونایی هستند اگرچه این اثر در عصاره ی انغوزه چشمگیرتر می باشد. همچنین، مشاهد گردیدکه اثر ضدانگلی عصاره ها با افزایش زمان مواجهه و غلظت افزایش می یابد. در غلظت های بالاتر عصاره ی آنغوزه (غلظت های 200، 400 و 800 میکرو گرم بر میلی لیتر) و در زمانهای مواجهه ی بالاتر (120 و 180 دقیقه) اثرات ضدتریکومونایی نزدیکی به مترونیدازول داشت. نتیجه گیری: اثرات ضدتریکومونایی عصاره ی هیدروالکلی گیاه آنغوزه بالاتر از گیاه زنیان بود. همچنین انجام مطالعات تکمیلی جهت گازکروماتوگرافی و بررسی اجزای تشکیل دهنده می تواند به مشخص شدن دقیق تر ماده موثره گیاه کمک کرده و منجر به معرفی انغوزه به عنوان جایگزین مناسب برای مترونیدازول شود.