بررسی توانایی رادیوگرافی پانورامیک برای ارتباط دادن بعد عرضی و ساژیتال در افراد اسکلتال کلاس iii

زمینه و هدف: برای ارایه کامل ترین طرح درمان در حیطه ارتودنسی، نیاز به بررسی مجموعه اسکلتودنتال در تمامی ابعاد می باشد. هدف این مطالعه بررسی توانایی پارامتر های خطی و زاویه ای قابل اندازه گیری در تصاویر پانورامیک به منظور ایجاد ارتباط بین بعد ساژیتال و عرضی در افراد اسکلتال کلاس iii بود.روش بررسی: 62 بیمار 148 ساله (32 بیمار اسکتال کلاسiii و 30 بیمار کلاس i) که کاندید درمان ارتودنسی بودند انتخاب شدند. از آن ها تحت شرایط کنترل شده گرافی پانورامیک و لترال سفالومتری تهیه شد. لند مارک های مختلف بعد عرضی روی آن ها تریس شده و بر اساس آن ها پارامتر های فاصله ای و زاویه ای اندازه گیری شدند. به منظور مقایسه پارامترها بین افراد کلاس i و iii، داده های به دست آمده توسط آزمون مقایسه میانگین ها (ttest) آنالیز شدند. آستانه معنی داری در این مطالعه 05/0 درنظر گرفته شد.یافته ها: پارامتر های خطی coco، gogo و ptmptm در بیماران کلاس iii به صورت معنی داری کمتر از افراد کلاس i بودند (pvalue به ترتیب 04/0، 04/0، 02/0). اندازه عرض راموس در افراد کلاس iii در مقایسه با افراد کلاس i کوتاه تر بود (001/0>p). زوایای me و n نیز در افراد کلا س iii به صورت معنی داری کوچکتر از افراد کلاس i بودند اما زاوایای go در افراد کلاس iii بزرگتر بود (pvalue به ترتیب 007/0، 002/0).نتیجه گیری: شاخص ها و پارامتر های به دست آمد که در رادیوگرافی پانورامیک قابل تریس کردن و اندازه گیری بودند. این شاخص امکان مرتبط ساختن بعد عرضی و ساژیتال را در افراد کلاس iii امکان پذیر کرده بودند.