بررسی اثر سه ماده ضدعفونی‌کننده بر ویروس هپاتیت B

  زمینه و هدف: ویروس هپاتیت b ، از عوامل عفونی در مطب‌های دندانپزشکی می‌باشد. بنابراین، تلاش می‌گردد به کمک مواد ضدعفونی‌کننده مختلف از انتقال آن جلوگیری شود. محصولات شیمیایی مختلفی برای حذف آلودگی‌های ویروسی از سطوح دندانپزشکی ابداع شده و ادعاهایی درباره برتری آن‌ها مطرح است که همگی نیازمند بررسی‌های علمی هستند. هدف تحقیق حاضر تعیین اثرات ضدویروسی مواد ضدعفونی کننده مختلف ( fd366 ، isorapid و هیپوکلریت سدیم 100/2 از محلول5%) بر سطوح کار دندانپزشکی آلوده به ویروس هپاتیت بود.   روش بررسی: در این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، در آزمایشگاه ویرولوژی انستیتو پاستور ایران، سرم 10 بیمار مبتلا به hbv در درون میکروتیوب‌ها ریخته و مواد ضدعفونی‌کننده fd366 ، isorapid و هیپوکلریت سدیم 100/2 از محلول 5% با نسبت یک به یک به آن‌ها اضافه شدند. برای تشخیص ژنوم ویروس از کیت‌های تشخیص ویروسی با روش pcr استفاده شد. آب به عنوان کنترل منفی و هیپوکلریت سدیم 5% هم به عنوان کنترل مثبت استفاده شد. ابتدا میزان تیتر ویروس (viral load) سرم بیماران با کیت تجاری real time pcr محاسبه شد و بعد از انکوباسیون با مواد مذکور، میزان تیتر ویروس‌ها مجدداً محاسبه گردید. میزان کاهش روی داده‌ در غلظت ویروس هپاتیت با آزمون‌های kruskal-wallis و mann-whitney u مقایسه گردید.   یافته‌ها: اثرات ضدویروسی مشخصی توسط عوامل ضدعفونی‌کننده fd366 و isorapid دیده نشد (07/0 p= ) . اما، هیپوکلریت سدیم از نظر کارآیی بر ویروس هپاتیت b ، بیشترین اثرات را داشت و تفاوت‌های آماری معنی‌داری بین آن‌ها مشاهده گردید (0001/0 p< ).   نتیجه‌گیری: مواد ضدعفونی‌کننده fd366 و isorapid کارآیی آشکاری بر نمونه‌های ویروس هپاتیت نداشتند.