بررسی آزمایشگاهی استحکام باند طولانی مدت دو نوع سمان رزینی به مینا و عاج دندان

  زمینه و هدف: در این مطالعه آزمایشگاهی، استحکام باند طولانی مدت یک سمان رزینی سلف- ادهزیو به مینا و عاج انسانی با سمان رزینی معمولی مقایسه شد.   روش بررسی: 80 برش از مولر سوم انسانی سالم، برحسب نوع سمان مصرفی [rely x unicem (rxu), rely x arc (rxa)] ، نوع سوبسترا (مینا و عاج) و مدت زمان نگهداری در آب (24 ساعت و 1 سال) به 8 گروه تقسیم شدند. با استفاده از tygon tubes ، استوانه‌های سمان (1×75/0 میلی‌متر) بر روی نمونه‌ها تهیه شد و مقادیر استحکام باند ریزبرشی توسط دستگاه microtensile tester اندازه‌گیری گردید. آنالیز آماری توسط آزمون wilcoxon signed ranks و mann whitney انجام گرفت.   یافته‌ها: استحکام باند سمان‌های rxa و rxu به مینا، پس از 24 ساعت به ترتیب mpa 08/4 ± 56/18 و mpa 17/4 ± 99/14 و پس از 1 سال، mpa 24/6 ± 41/19 و 17/6 ± 51/15 بود. استحکام باند سمان‌ها به عاج، پس از 24 ساعت به ترتیب mpa 02/4 ± 36/13 و mpa 69/4 ± 16/14 و پس از 1 سال mpa 96/5 ± 63/14 و mpa 72/6 ± 08/14 بود. سوبسترای دندانی تنها بر استحکام باند سمان rxa پس از 24 ساعت اثر معنی‌دار داشت (01/0 p= ) و تفاوت معنی‌دار دیگری در مطالعه به دست نیامد (05/0 < p ).   نتیجه‌گیری: براساس نتایج این مطالعه سمان سلف- ادهزیو rxu و سمان معمولی rxa در اتصال به مینا و عاج پس از یک سال، یکسان عمل کردند.