ارزیابی تفاوت ثبات ایمپلنت و تحلیل استخوان کرستال در روش استئوتوم با روش رایج قراردهی ایمپلنت

زمینه و هدف: با توجه به اهمیت ثبات اولیه در موفقیت درمان ایمپلنت‌های دندانی و ایجاد استئواینتگریشن، این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه ثبات ایمپلنت و میزان تحلیل کرستال استخوان در تکنیک استئوتوم و تکنیک رایج قراردهی ایمپلنت بود.روش بررسی: در این مطالعه 26 ایمپلنت در ناحیه قدامی ماگزیلا در 13 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. ایمپلنت‌های tbr (toulouse, france) با قطر 3.5 و طول 10.5 یا 12 میلی متر قرارداده شد. بلافاصله بعد از قرارگیری ایمپلنت‌ها و سه ماه بعد میزان ثبات ایمپلنت با استفاده از ostell mentor ثبت شد. بلافاصله در روز جراحی، سه ماه و شش ماه بعد از آن رادیوگرافی پری اپیکال برای بررسی میزان تحلیل استخوان تهیه شد. از تست‌های آماری p‏aired t-test و wilcoxon signed rank test جهت آنالیز آماری داده‌ها استفاده شد.یافته‌ها: تفاوت آماری قابل ملاحظه‌ای در میزان ثبات در بین دو روش درمانی وجود نداشت. میزان تحلیل استخوان در گروه استئوتوم در سه ماه بعد از جراحی بیشتر از روش درمان رایج بود (p<0.001) اما بعد از شش ماه تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت. (0.678 =p)نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت‌های این مطالعه، تکنیک استئوتوم می‌تواند در نواحی دارای ضخامت ناکافی استخوان به عنوان یک روش درمانی در نظر گرفته شود.

evaluation of the differences between implant stability and crestal bone resorption between osteotomy and conventional techniques

background and aims: according to the importance of primary stability on dental implant success and osseointegration, we intend to check and compare the stability and crestal bone loss rate between osteotomy technique and conventional implant insertion techniques.materials and methods: in this study, 26 implants in anterior segment of maxilla in 13 patients were evaluated. the implants were tbr system (toulouse, france) with 3.5 diameter and 10.5-12 mm length. the implant stability level was recorded immediately after surgery and 3 months later with ostell mentor. the periapical radiography was taken immediately after surgery, 3 and 6 months to assess crestal bone resorption. paired t-test and wilcoxon signed rank test used for data analysis.results: there were no statistically differences between the two treatments techniques in terms of stability (p>0.05). the mean crestal resorption was higher for the osteotomy technique 3 months after implant insertion (p<0.001) but there were no significant differences after 6 months (p=0.678).conclusion: within the limitations of the current study, it can be concluded that the osteotomy it can be considered as a treatment technique in insufficient bone width.