ارزیابی استحکام باند ریزکششی ترمیم‌های رزین کامپوزیتی Repair شده با تکنیک‌های متفاوت آماده سازی سطحی- یک مطالعه آزمایشگاهی

زمینه و هدف: امروزه رزین کامپوزیت ها یکی از رایج ترین مواد مورد استفاده در دندانپزشکی ترمیمی است. این در حالی است که شکست در ترمیم های رزینی نیز به دلیل ماهیت شیمیایی و استعداد بالایش به وقوع پوسیدگی ثانویه نیز بسیار رایج است. با توجه به رویکردهای محافظه کارانه در دندانپزشکی، طرح درمان های اصلاحی بیش از انواعی که مبتنی بر تعویض کامل ترمیم های آسیب دیده هستند، مورد توجه قرار دارند. هدف از مطالعه حاضر مقایسه متدهای آماده سازی سطحی مختلف بر روی سطوح کامپوزیتی، برای نیل به بالاترین استحکام باند بین کامپوزیت های قدیمی و جدید بعد از فرآیند پیر سازی بود.روش بررسی: چهارگروه آزمایشی در این مطالعه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در ابتدا استوانه کامپوزیتی با قطر 6 وارتفاع 5 میلی متر با استفاده از یک کامپوزیت میکرو هیبرید به روش incremental آماده شدند. نمونه ها پس از نگهداری به مدت 6 ماه در آب مقطر، در دمای 37 درجه سانتی گراد تحت 4 نوع آماده سازی سطحی مختلف قرارگرفتند. سطح همه نمونه ها با استفاده از فرز الماسی خشن سازی شده و پس از اچینگ با اسید فسفریک، با ترکیبات زیر مورد آماده سازی سطحی قرار گرفتند. گروه 1: composite primer شرکت gc. گروه 2: باندیگ یونیورسال حاوی سایلن شرکت kuraray گروه 3: سیستم باندینگ selfetching (se bond) از شرکت kuraray گروه 4: سایلن شرکت ivoclar vivadent به همراه باندینگ هیدروفوب (بطری دوم سیستم باندینگ se bond) از شرکت kuraray. گروه 5: گروه کترل بدون آماده سازی سطحی. سپس مجددا به روش incremental، 5 میلی متر کامپوزیت مشابه کامپوزیت اولیه (تنها با رنگ متفاوت) بر روی سطح نمونه ها قرار داده شد و پس از برش و تحت 3000 دور ترموسایکل، ارزیابی استحکام باند ریزکششی در universal testing machine انجام گرفت. نمونه ها پس از شکست با استفاده از استریومیکروسکوپ بررسی شدند. داده ها به روش آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون tukey مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.یافته ها: بیشترین مقدار عددی استحکام باند ریزکششی در گروهی که در آن از ماده باندینگ se bond و سایلن جهت آماده سازی نمونه ها استفاده شده بود و کمترین در گروهی که در آن ماده باندینگ یونیورسال مورد استفاده قرار گرفته بود، مشاهده شد که با هم تفاوت معنی دار داشت (0/02=p). تمام نمونه ها در همه گروه ها دچار شکست کوهزیو شدند و درصد شکست در کامپوزیت های قدیمی و جدید تفاوت محسوسی با یکدیگر نداشت (0/69=p).نتیجه گیری: بر اساس نتایج به دست آمده همه روش های آماده سازی سطحی مورد استفاده در این مطالعه برای تامین یک باند با کیفیت به رزین کامپوزیت های قدیمی می تواند مناسب باشد و استحکام باند ریزکششی میان کامپوزیت های قدیمی و جدید بیشتر از استحکام کوهزیو کامپوزیت ها بود. با این حال میزان عددی استحکام باند گروه باندینگ یونیورسال ازگروه سایلن به همراه باندینگ هیدروفوب به طور معنی داری پایین تر بود.

Evaluation of microtensile bond strength of repaired dental resin composite using different surface treatment techniques

Background and Aims: Today, resin composites are one of the most commonly used materials in restorative dentistry. However, failure in resin treatments is also common due to its chemical nature and its high talent for decay recurrence. According to conservative approaches, conservative treatments are more likely to be considered than Replacement of damaged remedies. The purpose of this study was to compare different surface preparation methods on composite surfaces to achieve the highest bond strength between the old and new composites after accelerated aging.Materials and Methods: First, composite cylinders with a diameter of 6 and a height of 5 mm were prepared using an incremental technique and a microhybrid resin composite. The specimens were stored in distilled water for 6 months at 37 °C and then the surfaces of all aged compsites were roughened using diamond milling followed by phosphoric acid etching. The specimens were randomly subjected into five groups. Group 1: GC Composite Primer. Group 2: Universal bonding containing silane (Kuraray). Group 3: Self etching adhesive (SE bond; Kuraray) Group 4: silane (Ivoclar Vivadent) + Second bottle of SE bond bonding system (Kuraray). Group 5: control group with no treatment. Then, 5 mm incremental of new composite (similar to the aged composite with different color) were placed on the surfaces of specimens, sectioned, and thermocycled for 3000 cycles for the microtensile bond strength evaluation. The specimens were evaluated using a stereomicroscope after failure. Data were analyzed by oneway ANOVA and Post Hoc Tukey test.Results: The specimens in which silane and SE bond were used showed the highest mean microtensile bond strength and those treated by universal bond showed the least bond strength which were significantly different (P=0.02). All samples had cohesive failure patterns in all groups and the percentage of failures in old and new composites did not differ significantly (P=0.69).Conclusion: : Based on the results, all surface preparations used in this study could provide an appropriate bond strength for repair of old composite restorations. Also, the microtensile bond strength between the old and new composites was higher than the cohesive strength of resin composite itself. However, the mean microtensile bond strength value for the group treated by universal bond was significantly lower than those treated by silane and hydrophobic containing bonding system.