مقایسه تاثیر لیزر کم توان مادون قرمز و تریامسینولون استوناید به شکل دهانشویه بر درمان ضایعات لیکن پلان دهانی

زمینه و هدف: بیماری لیکن پلان دهانی در اشکال اروزیو و اولسراتیو ایجاد درد و سوزش کرده، بر تغذیه و کیفیت زیستی بیمار تاثیر می گذارد. با توجه به شیوع بالای بیماری، عوارض درمان های متداول، مقاومت به درمان دارویی کلاسیک، هدف از این مقایسه مطالعه اثر لیزر کم توان مادون قرمز و تریامسینولون استوناید به شکل دهانشویه بر درمان ضایعات لیکن پلان دهانی بود.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سویه کور تعداد 24 بیمار بر اساس معیار های ورود و خروج انتخاب شده، به دو گروه 12 نفری به صورت sequentional randomized تقسیم شدند. پیش از شروع مطالعه شاخص های درد و سوزش در دهان (vas)، شکل و score ظاهری ضایعه و اندازه ضایعه، در بیماران ثبت شد. گروه اول تحت درمان لیزر کم توان مادون قرمز با طول موج 810 نانومتر به صورت دو بار در هفته با دوز تابشی j/cm^2 0/5-2 و پاور دانسیته mw/cm^2 300 تا حداکثر 10 جلسه قرار گرفتند و گروه دوم داروی 0/2% triamcinolone acetonideبه صورت دهانشویه 4 بار در روز به همراه داروی ضد قارچ به مدت یک ماه دریافت کردند. سپس شاخص های مطالعه پس از تکمیل درمان در هر بیمار ثبت گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون repeated measure anova برای مقایسه تغییرات کمی در گذر زمان و از آزمون mannwhitney u برای مقایسه متغیر های رتبه ای بین دو گروه در هر زمان و در هر گروه بین زمان های مختلف از friedman testاستفاده گردید.یافته ها: تفاوت معنی داری از نظر شدت درد و سوزش (0/255=p) و اندازه ضایعه (0/186=p) و شکل و score ضایعه (0/178=p) بین گروه ها مشاهده نشد. هر چند دو گروه در هر سه شاخص کاهش معنی داری را نشان دادند.نتیجه گیری: با توجه به اینکه در هر دو گروه در هر سه شاخص بهبود داشتیم و این بهبودی مشابه هم بود، به نظر می رسد در درمان بیماران مبتلا به olp (oral lichen planus)لیزر درمانی می تواند درمانی موثر و کارآمد بوده و در مواردی که ممنوعیت مصرف داروی کورتیکواسترویید یا عدم پاسخ درمانی مناسب و مقاومت به درمان وجود دارد، به عنوان درمانی جایگزین به کار رود.