مروری بر تاثیر روش‌های ونیر کننده زیرکونیا بر میزان شکست رستوریشن‌های زیرکونیایی

در سال های اخیر استفاده از زیرکونیا به عنوان کور ساپورت کننده با استحکام بالا در رستوریشن های تمام سرامیک مقبولیت زیادی یافته است. موارد شکست ایجاد شده در رستوریشن های زیرکونیایی عمدتاً به دلیل ضعف در توده پرسلن ونیر و عوامل دیگری از جمله روش ونیر می باشد. غیر از روش متداول ونیر دستی، روش های دیگری از جمله پرس و ونیر دیجیتال اخیراً معرفی و مورد استفاده قرار گرفته اند. از سویی دیگر استفاده از زیرکونیای مونولیتیک بدون ونیر نیز راه حلی برای کاهش شکست می باشد. هدف از این مطالعه، مروری بر مقالاتی بود که به مقایسه سه روش موجود برای ونیرینگ رستوریشن های زیرکونیا پرداخته اند و مقایسه تاثیر این روش ها بر میزان شکست (failure) رستوریشن های زیرکونیایی و همچنین مقایسه با زیرکونیای مونولیتیک می باشد. در متن این مطالعه مروری 42 مقاله در بازه سال های 2000 تا پایان 2016 با استفاده از کلید واژه های مرتبط از موتورهای جستجوگر pubmed, google scholar استفاده شدند. در اغلب مقالات، روش ونیرینگ دیجیتالی به عنوان بهترین روش ونیرینگ با کمترین میزان شکست گزارش شده است و همچنین خصوصیات مکانیکی زیرکونیای مونولیتیک بالاتر از زیرکونیای ونیر شونده با روش دستی بوده است.