ارزیابی چسبندگی پرسلن به چند نمونه تجاری از آلیاژ‌های پایه نیکل دندانی و مقایسه فصل مشترک آن‌ها

زمینه و هدف: چسبندگی ضعیف بین پرسلن و بعضی از آلیاژ های دندانی یکی از چالش های اصلی در انتخاب آلیاژ مناسب برای رستوریشن دندانی می باشد.هدف از این مطالعه ارزیابی چسبندگی چند نمونه از این آلیاژ ها به پرسلن بود که می تواند راه گشای جامعه دندانپزشکی در انتخاب درست آلیاژ باشد.روش بررسی: استحکام چسبندگی برشی پرسلن به سه نمونه آلیاژ پایه نیکل دندانی پر مصرف در بازار ایران با اسامی تجاری verabond، damcast و noritake مطابق استاندارد astm e4 اندازه گیری شده و بر مبنای آزمون آماری t مستقل با سطح معنی داری p<0/05 مورد تحلیل قرار گرفتند. فصل مشترک اتصال ها نیز با استفاده از میکروسکوب sem مجهز به سیستم آنالیز عنصری edx و پراش سنجی اشعه x مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: میانگین استحکام چسبندگی پرسلن به آلیاژ های مورد مطالعه فوق الذکر به ترتیب حدود 27.545.48، 22.464.99 و 26.184.27 مگا پاسکال با p<0.001 تعیین شد که اختلاف آن ها از نظر آماری معنی داری بود. وجود عناصری نظیر be و al در ترکیب شیمیایی آلیاژ های verabond و damcast و ترغیب تشکیل اکسید های سطحی آن ها به جای cr2o3 در فصل مشترک اتصال علاوه بر افزایش20 درصدی استحکام چسبندگی نسبت به آلیاژ noritake با انجام پخت سیکلی تغییر رنگ غیر طبیعی در پرسلن نیز ایجاد گردید.نتیجه گیری: در فرآیند توسعه آلیاژ های دندانی با رویکرد جایگزینی عناصر مضر توصیه می شود از عناصری استفاده شود که ضمن کنترل اکسیداسیون کروم بتوانند با ایجاد سطح ویژه بالا برای نفوذ پرسلن، باعث افزایش استحکام چسبندگی در فصل مشترک پرسلن آلیاژ بشوند.

Evaluation of bonding strength of porcelain to some commercial nickel-base dental alloys and comparing their interface

Background and Aims: Poor adhesion between porcelain and some of the dental alloys is one of the most challenges to select the desirable alloy in dental restorations. Therefore, the aim of this study was to evaluate the bond strength of porcelain to some of the commercial alloys. This can help in selection of desirable alloy.Materials and Methods: The shear bond strength of porcelain to the three of the most widely used nickelbase dental alloys commercially named as: Verabond, Damcast and Noritake were evaluated according to standard ASTM E4. The results were analyzed based on the statistical method of independent t with the meaningful level of P<0.05. Then, the bonding interface of the fired samples was evaluated using SEM equipped with EDX analyzer and Xray diffractometry.Results: The average bonding strength of porcelain to each of the above mentioned alloys were determined as: 27.54 plusmn;5.48, 22.46 plusmn;4.99 and 26.18 plusmn;4.27 MPa, respectively. Due to the existence of Be and Al in the chemical composition of Verabond and Damcast and their higher appetencies to form the different surface oxides in preference to Cr2O3, not only the bond strength of porcelain to two these alloys was increased about 20 percent (compared with the Noritake), but also the color of their porcelain was not changed.Conclusion: To replace the replacing of deleterious elements from the chemical composition of dental alloys. The added new elements should control through the oxide layer and the formation of Cr2O3 in porcelainalloy interfaces for adequate bond strength.