بررسی اثر دو نوع عملیات سطحی بر استحکام باند برشی ونیر پرسلنی به زیرکونیا

زمینه و هدف: ایجاد اتصال مناسب بین پرسلن ونیر و کور زیرکونیا، سبب افزایش دوام رستوریشن شده و از مسایل مهم در پروتزهای ثابت می باشد. هدف از این مطالعه شناخت روشی موثر جهت آماده سازی سطحی زیرساخت های زیرکونیا جهت افزایش استحکام باند برشی پرسلن به سطح زیرکونیا بود.روش بررسی: تعداد 75 نمونه زیرکونیا (ytzp) سیلندری (قطر 7 میلی متر و ضخامت 3 میلی متر) سینتر شدند. بر اساس آماده سازی سطحی نمونه ها به صورت تصادفی به 3 گروه کنترل، air abrasion و لیزرeryag تقسیم شده و سطح نمونه ها بعد از آماده سازی سطحی توسط میکروسکوپ sem از نظر تغییرات سطحی بررسی شد. با استفاده از یک مولد فلزی، پرسلن بر روی سطح زیرکونیا ونیر و سپس پخت شد. بعد از ترموسایکل، استحکام باند برشی پرسلن به زیرکونیا اندازه گیری شده و سپس نوع شکست به وسیله استریومیکروسکوپ بررسی شد. داده ها توسط آزمون های واریانس یک طرفه (anova) و tukey مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته ها: آزمون واریانس یک طرفه، اختلاف معنی داری بین میانگین استحکام باند برشی گروه های تحت مطالعه نشان داد (p=0.001) . بیشترین مقدار استحکام باند برشی در گروه سندبلاست (s) و کمترین استحکام باند در گروه کنترل (c) دیده شد. آنالیز داده های نوع شکست نشان داد که اختلاف آماری معنی داری در نوع شکست در 3 گروه مورد بررسی وجود نداشت و شکست adhesive بالاترین میزان شکست در فصل مشترک ونیر سرامیکی بود.نتیجه گیری: بیشترین مقدار استحکام باند برشی بین زیرکونیا و پرسلن با سندبلاست نمودن سطوح زیرکونیا در مقایسه با کاربرد لیزر eryag به دست آمد.