اثر مصرف منیزیوم خوراکی بر مقدار پروتئین واکنشی c و پروفایل لیپیدی خون در مبتلایان به دیابت نوع دو

مقدمه: دیابت یکی از بیماری های مزمن بوده که با تغییرات مواد ریز مغذی از جمله کاهش منیزیم، افزایش التهاب و از طرفی اختلال در متابولیسم لیپیدها همراه است. هدف از این مطالعه بررسی اثر مصرف منیزیم خوراکی بر پروفایل لیپیدی، تنظیم قند خون و میزان التهاب در بیماران دیابتی نوع 2 می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای 40 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو (16 مرد و 24 زن) مراجعه کننده به مرکز دیابت شهرستان سقز به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بیماران گروه مورد به مدت یک ماه روزانه mg200 منیزیم و گروه شاهد دارونما دریافت نمودند. بلا فاصله قبل و بعد از دوره درمان از افراد مورد مطالعه جهت تعیین قند خون، هموگلوبین گلیکوزیله (hba1c)، منیزیوم و پروفایل لیپیدی نمونه خون گرفته شد. یافته های پژوهش: در این مطالعه بین سطح سرمی منیزیوم و مقدار crp همبستگی منفی دیده شد (01/0>p). ارتباط معکوسی نیز بین منیزیم و سطح سرمی hba1c وجود داشت (05/0>p). در افراد گروه درمان میانگین قندخون و میزان هموگلوبین گلیکوزیله به صورت معنی داری کاهش یافت(001/0p<). به دنبال مصرف منیزیوم میانگین سطح سرمی tg و ldl در گروه درمان نسبت به شروع مطالعه به صورت معنی داری کاهش (05/0>p) و مقدار hdl افزایش یافت (001/0>p). بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد مصرف خوراکی منیزیوم در مبتلایان به دیابت نوع دو می تواند سبب کاهش التهاب، تصحیح پروفایل لیپیدی و بهبود تنظیم قند خون می گردد. به نظر می رسد مصرف منیزیم خوراکی به مدت یک ماه در تصحیح پروفایل لیپیدی بیماران دیابتی نوع دو موثر باشد.