اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح آدیپونکتین بافت چربی و انسولین و گلوکز پلاسمایی در موش‌ های صحرایی نر

مقدمه: چاقی نتیجه تجمع بافت چربی اضافی به خاطر عدم تعادل بین غذای دریافتی و انرژی مصرفی است. تمرینات ورزشی به دلیل افزایش انرژی مصرفی، می توانند در کاهش بافت چربی نقش موثری ایفا کنند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر تمرینات تناوبی شدید(hiit) بر سطوح آدیپونکتین در بافت چربی و هم چنین غلظت پلاسمایی گلوکز و انسولین موش های نر ویستار بود.مواد و روش ها: 20 سر موش 8 هفته ای به طور تصادفی به دو گروه تمرین(hiit) و گروه کنترل تقسیم شدند. هر گروه شامل 10 موش صحرایی بود. کل برنامه تمرینی به مدت پنج هفته و با 5 جلسه در هفته انجام شد. موش های صحرایی نر ویستار در هفته اول با سرعت m/min37 در 6 وهله دو دقیقه ای روی نوارگردان دویدند. در بین هر وهله به مدت یک دقیقه استراحت داده شد. هفته دوم، سوم و چهارم تعداد وهله ها به ترتیب به 7، 9 و 10 مرحله افزایش پیدا کرد. در هفته پایانی تعداد وهله ها 12 مرحله با سرعتی برابر با m/min 52 اجرا شد. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، نمونه برداری بافت چربی احشایی و زیرپوستی و خون گیری انجام شد تا متغیرهای پژوهش اندازه گیری شود. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون t مستقل استفاده شد.یافته های پژوهش: افزایش معنی داری سطوح آدیپونکتین چربی احشایی(p<0.001) و کاهش معنی دار انسولین پلاسمایی(p<0.001) در گروه تمرین مشاهده شداما این تغییرات در آدیپونکتین چربی زیر پوستی و گلوکز پلاسمایی معنی دار نبود(p>0.05).بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات hiit می تواند باعث افزایش آدیپونکتین در بافت چربی احشایی و زیر پوستی شود. افزایش حساسیت انسولین در پژوهش حاضر احتمالاً با افزایش سطوح آدیپونکتین در بافت چربی و هم چنین با hiit به عنوان یک عامل موثر در کاهش بافت چربی مرتبط است.