اثر هیپوکسی تناوبی بر میزان آدیپونکتین پلاسما در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه: آدیپونکتین هورمونی است که نقش مهمی در مقابله با مقاومت به انسولین ناشی از رژیم غذایی ایفا می کند. هم چنین افراد با وزن بالاتر سطح آدیپونکتین پایین تری دارند و بیشتر مستعد ابتلاء به دیابت نوع دو هستند. مطالعات نشان داده اند که قرار گرفتن در ارتفاع و محیط هیپوکسی باعث کاهش وزن می شود. هدف از این پژوهش بررسی اثر هیپوکسی تناوبی بر میزان آدیپونکتین و شاخص توده بدنی در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: 10 آزمودنی چاق و مبتلا به دیابت نوع دو، با میانگین شاخص توده بدن 2/47± 32/02 ، و دامنه سنی 50 تا 70 سال، داوطلب شرکت در پژوهش بودند. مداخله شامل 14 جلسه هیپوکسی تناوبی در 14 روز مداوم و در هر روز یک ساعت بود. آدیپونکتین پلاسما در 3 نوبت(پیش آزمون، روز هفتم، و پس آزمون)، در حالی که bmi در 2 نوبت(پیش و پس آزمون) اندازه گیری شدند.یافته های پژوهش: آدیپونکتین پلاسما 6 روز پس از اعمال هیپوکسی تناوبی(روز 7) یک کاهش 2/1 درصدی غیر معنادار را نشان داد(t9=1.060 p=0.317). هم چنین در روز پانزدهم هیپوکسی یعنی پس از 14 روز مداخله هیپوکسی تناوبی سطح آدیپونکتین پلاسما یک کاهش 5 درصدی نسبت به پیش آزمون داشت که این کاهش نیز معنادار نبود(t9=0.578 p=0.577). نتایج تحقیق حاضر هم چنین نشان داد قرارگیری در معرض هیپوکسی تناوبی کوتاه مدت(7 روز) و میان مدت(14 روز) تاثیری بر شاخص توده بدن ندارد(p>0.05). بحث و نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر بیانگر آن است که انجام 6 و 14 جلسه 1 ساعتی هیپوکسی تناوبی در روزهای متوالی باعث تغییر معنادار در آدیپونکتین پلاسما و شاخص توده بدنی در افراد چاق مبتلا به دیابت نوع دو نمی شود.

The effects of intermittent hypoxia on plasma adiponectin level in obese people with type II diabetes

Introduction: Adiponectin is a hormone that plays an important role in dietinduced insulin resistance. People with higher weight have a lower adiponectin levels and are more susceptible to type II diabetes. Studies have shown that exposure to altitude and hypoxic environment causes weight loss. The aim of this study was to investigate the effect of intermittent hypoxia on adiponectin level and BMI in obese people with type II diabetes.Materials and methods: Ten obese subjects with type II diabetes participate in the study with mean BMI of 32.02 plusmn 2.47 and age range of 5070 years old. The intervention consisted of 14 sessions of intermittent hypoxia, one hour per day for 14 consecutive days. Plasma adiponectin and BMI were measured three times (pretest, day 7, and posttest) and two times (pre and posttests). Findings: Plasma adiponectin showed a nonsignificant 2.1% reduction, 6 days after intermittent hypoxia intervention (day 7) (t9= 1.06 p=0.317). Also, in fifteenth day or after 14 days of intermittent hypoxia intervention, plasma adiponectin levels had a 5% nonsignificant reduction compared to the pretest (t9= 0.578 p=0.577). The results of present study also showed that shortterm (7 days) and medium term (14 days) exposure to intermittent hypoxia had no effect on BMI (p> 0.05). Discussion Conclusion: Findings of present study indicate that performing 6 and 14 onehour sessions of intermittent hypoxia in consecutive days cause no significant effect in plasma adiponectin and BMI of obese people with type II diabetes.