ﺗﺨﻤﻴﻦ تابع هزینه بیمارستان های استان ایلام طی سال های 91-1382

مقدمه: بیمارستان به عنوان یک واحد اقتصادی با ابعاد مختلف هزینه و درآمد مواجه است. از طرفی، همواره هزینه بهداشت و درمان بخش عمده ای از سبد هزینه ای هر خانوار را به خود اختصاص می دهد. از این رو، همواره بیمارستان ها ناگزیرند برای افزایش کارایی و ارتقا بهره وری از تجزیه و تحلیل های اقتصادی به ویژه تحلیل هزینه-فایده استفاده نمایند لذا شناخت و آگاهی مدیران این موسسات از تابع هزینه بیمارستان امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. مواد و روش ها: در این مقاله سعی شده با استفاده از الگوی اقتصادسنجی و با استفاده از 14 شاخص اصلی و اثرگذار بر هزینه های بیمارستانی برای 8 بیمارستان دولتی استان ایلام طی دوره 91-1382 و با بکارگیری تابع ترانسلوگ برای هزینه های بیمارستانی اقدام به تخمین و برآورد معادلات مربوط گردد. یافته های پژوهش: نتایج به دست آمده نشان می دهد که هزینه نسبی بیمارستان های ایلام در طی دوره 1382 تا 1391 با قیمت های نسبی کار، سرمایه و تولید ارتباط مثبت دارند. هم چنین با توجه به معنی دار بودن ضرایب در سطح خطای 5 درصد می توان اظهار داشت متغیرهای تعداد اتاق اورژانس، لوازم و تدارکات، ساختمان و تجهیزات، مدت بستری، بیماران ترخیص شده و نرخ مرگ و میر دارای اثر متقابلی بر شاخص هزینه ای بیمارستان های مورد مطالعه بوده اند. علاوه بر این چنان چه 10 درصد کیفیت افزایش یابد این امر منجر به افزایش 34 درصد هزینه بیمارستانی خواهد شد. بحث و نتیجه گیری: از آن جا که کیفیت خدمات و قیمت نسبی کار و سرمایه با هزینه بیمارستان رابطه مستقیم دارد، بنا بر این برای کاهش هزینه بیمارستانی استان باید یکی از دو عامل اصلی نیروی کار که متغیر تعداد کمک پرستاران و پرستان را در بر می گیرد و یا سرمایه که شامل تدارکات، لوازم و تجهیزات و ساختمان و تاسیسات معرفی شده را کاهش داد. از آن جا که کاهش تولید رابطه مستقیمی با شاخص های تعداد بیماران ویزیت شده، تعداد بیماران بستری شده و ترخیص شده دارد لذا کاهش هرکدام مطلوب نیست. بنا بر این سیاست کاهش قیمت نسبی نیروی کار از طریق تغییر شرایط استخدام نیروی کار در بیمارستان ها، اجرای قوانین حداقل دستمزد و نیز احتساب افزایش سنواتی دستمزد به کار، می تواند به عنوان راه حلی جهت کاهش هزینه نسبی بیمارستان ها مطرح شود.