استفاده از فاژ MRSA به عنوان آنتی بیوتیک فوق اختصاصی علیه استافیلوکوکوس اوریوس مقاوم به متی سیلین

امروزه استفاده بیش از اندازه از آنتی بیوتیک در درمان بیماری های انسان و دام باعث ایجاد مقاومت چند دارویی باکتری ها نسبت به آنتی بیوتیک ها گردیده است. علاوه بر آن در صورت استفاده از نوع جدیدی از آنتی بیوتیک ژن های مقاومت شروع به ظاهر شدن می کنند که پس از مدتی انتقال گسترده آن به سایر باکتری ها باعث گسترش مقاومت و نیاز به آنتی بیوتیک جدید می گردد که این امر مستلزم صرف میلیون ها دلار هزینه است. استافیلوکوک های دارای مقاومت به متی سیلین(mrsa) از جمله مهم ترین باکتری های مهاجم هستند که به سرعت به آنتی بیوتیک های نسل جدید مقاوم می گردند. باکتریوفاژ(فاژ) نوعی از ویروس هاست که می تواند میزبان خود(باکتری) را آلوده کرده و درون آن تکثیر پیدا کرده و در نهایت باعث لیز میزبان خود گردد. ورود فاژ به داخل سلول باکتری نیاز به رسپتور خاصی دارد، فاژ قدرت شناسایی سایر سلول ها به خصوص سلول های یوکاریوتی را ندارد.