بررسی ارتباط روابط عاطفی بین والدین و فرزندان با سازگاری تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان

مقدمه: هدف از این تحقیق بررسی ارتباط روابط عاطفی والدین و فرزندان با سازگاری تحصیلی دانشجویان سال اول دانشگاه علوم پزشکی همدان بود. مواد و روش ها: یک مطالعه مقطعی بر روی 395 نفر دانشجوی سال اول که بین 19-17 سال سن داشتند در نیمسال اول 90-1389 انجام شد. نمونه ها به صورت در دسترس از دانشکده های مختلف جمع آوری شد. داده ها توسط پرسش نامه ای که شامل اطلاعات دموگرافیک و مقیاس های خودکارآمدی، دلبستگی به والدین، نزاع های والدین، رفتار اجتماعی و سازگاری تحصیلی دانشجویان بود تکمیل گردید. داده ها با آزمون های مناسب توصیفی و استباطی آماری با نرم افزار spss vol.17 تجزیه تحلیل گردید. یافته های پژوهش: میانگین سنی دانشجویان مورد بررسی 57/18 سال با انحراف معیار 43/0 بود. بیشتر دانشجویان دختر بودند. 72 درصد در مقطع کارشناسی تحصیل می کردند، 82 درصد از دانشجویان در خوابگاه های دانشجویی و 15 درصد با خانواه خود زندگی می کردند. در خانواده هایی که دلبستگی بین والدین و فرزند زیاد بود و نزاع های کمتری بین والدین وجود داشت، سازگاری تحصیلی دانشجویان بیشتر بود. هم چنین دانشجویانی که مهارت های اجتماعی بالاتری داشتند از سازگاری تحصیلی بهتری برخوردار بودند.(p < 0.01) بحث و نتیجه گیری: نتایج این تحقیق ارتباط کیفیت ارتباطات بین والدین و فرزند را با سازگاری تحصیلی دانشجویان نشان می دهد. حمایت و درک خانواده نقش به سزایی در حل مشکلات دانشجویان در دانشگاه دارد. از این رو نقش خانواده باید مورد توجه سیاستگزاران آموزش عالی کشور قرار گیرد.