نقش التهابی آنزیم میلوپراکسیداز و افزایش میزان آن در بیماران شریان کرونری

مقدمه: آنزیم میلوپراکسیداز(mpo) در فرآیند آترواسکلروزیس و بیماری شریان کرونری(cad) نقش اساسی دارد. بنا بر این، در این مطالعه مقادیر پلاسمایی این آنزیم در ارتباط با دیگر سازه های خطرساز متداول قلبی-عروقی در بیماران مبتلا به بیماری شریان کرونری پایدار و ناپایدار در مقایسه با افراد کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. مواد و روش ها: در این تحقیق 30 بیمار شریان کرونری ناپایدار، 30 بیمار شریان کرونری پایدار و 30 فرد کنترل بر اساس آنژیوگرافی انتخاب گردیدند. مقادیر پلاسمایی میلوپراکسیداز به روش ایمونواسی سنجش گردید. میزان پروتیین واکنشگر c با حساسیت بالا(hscrp) پلاسما با روش ایمونوتوربیدیمتری تقویت شده با لاتکس سنجش شد. وضعیت پروفایل لیپیدی و لیپوپروتیینی پلاسما(کلسترول-hdl، کلسترول-ldl، کلسترول تام و تری گلیسرید) نیز با روش های آنزیمی تعیین شدند. دیگر سازه های خطرساز قلبی-عروقی نیز بر اساس پرونده پزشکی افراد و پرسش نامه مشخص گردیدند. یافته های پژوهش: مقادیر میلوپراکسیداز و hscrp در بیماران شریان کرونری ناپایدار بیشتر از بیماران شریان کرونری پایدار بود. هم چنین مقادیر این دو بیومارکر در بیماران شریان کرونری پایدار بیشر از افراد کنترل بود.p < 0.01)) در گروه بیماران، میلوپراکسیداز رابطه معنی داری با hscrp و نیز با بروز بیماری شریان کرونری نشان داد.(p < 0.01) بحث و نتیجه گیری: افزایش مقدار پلاسمایی میلوپراکسیداز به عنوان یک پیش بینی کننده مثبت بیماری شریان کرونری عمل می کند و مقادیر پلاسمایی آن می تواند بین بیماران شریان کرونری ناپایدار، بیماران شریان کرونری پایدار و افراد کنترل افتراق قایل شده و ارزش تشخیصی داشته باشد.