شناسایی و ارزیابی ریسک های زیست محیطی ناشی از خطوط انتقال برق فشار قوی در مناطق شهری به روش ویلیام فاین

مقدمه: با توجه به توسعه روز افزون خطوط انتقال برق در کشور و عدم رعایت حریم استاندارد خطوط با مناطق مسکونی در برخی از شهرها، مشکلات بسیاری برای ساکنین این مناطق ایجاد شده است. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی و ارزیابی ریسک های ناشی از خطوط انتقال برق فشار قوی در منطقه حصیرآباد با استفاده از روش ویلیام فاین و ارایه راهکار به جهت کاهش اثرات می باشد. مواد و روش ها: به منظور تعیین ریسک ها، فرایند و تجهیزات مورد نیاز برای انتقال برق، از طریق بازدیدهای میدانی و مصاحبه با کارشناسان، شناسایی شدند. اندازه گیری میدان مغناطیس ساطع شده از خطوط انتقال برق در منطقه مورد مطالعه توسط دستگاه 3d emf tester و بر اساس روش استاندارد موسسه ملی علوم بهداشت محیط آمریکا در چهار فاصله 91،61،30،15 متری از دکل 230 کیلوولت، انجام و در نهایت با مقادیر استاندارد جهانی مقایسه می گردد. در ادامه ریسک های شناسایی شده توسط پارامترهای روش ویلیام فاین نمره دهی و بر اساس جدول تعیین سطح موجود در روش اولویت بندی گردیدند. یافته های پژوهش: اندازه گیری شدت میدان مغناطیس در منطقه مورد مطالعه نشان داد که شدت میدان در هر چهار فاصله از دکل مورد نظر، بالاتر از حد مجاز بوده و می تواند به عنوان یک ریسک در نظر گرفته شود. در نهایت 41 ریسک در چهار گروه ایمنی-بهداشتی، زیست محیطی، ایمنی-فنی و رویداد طبیعی با استفاده از روش ویلیام فاین برای 13 جز مورد شناسایی قرار گرفت. بالاترین مقدار ریسک مربوط به جز سیم و خط انتقال برق با عدد اولویت ریسک 900 و کمترین مقدار ریسک مربوط به جز دکل، سیم گارد، سیم گراند و span با عدد اولویت ریسک 25 به دست آمد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، بیشترین مقادیر ریسک در گروه ایمنی-بهداشتی با rpn های 900 و 400 و 200 به دست آمد که در اکثر موارد دلیل ایجاد ریسک، عدم رعایت حریم استاندارد مجاز خطوط انتقال برق از مناطق مسکونی می باشد.