مقایسه اثر مهاری عصاره های مختلف گیاه تشنه داری بر باکتری های استافیلوکوک اوریوس و سودوموناس آیروژینوزا و هلیکوباکترپیلوری در شرایط in vitro

مقدمه: باکتری های استافیلوکوک اوریوس، سودوموناس آیروژینوزا و هلیکوباکترپیلوری از مهم ترین باکتری های ایجاد کننده عفونت های بیمارستانی هستند. صدها گیاه در سراسر جهان در درمان سنتی عفونت های باکتریال استفاده می شوند استفاده از گیاهان دارویی به عنوان یک راه جایگزین جهت درمان عفونت های باکتریال مطرح می باشد. هدف این تحقیق بررسی اثر مهاری عصاره آبی و الکلی گیاه تشنه داری بر روی باکتری های استافیلوکوک اوریوس و سودوموناس آیروژینوزا و هلیکوباکترپیلوری در شرایط in vitro بود. مواد و روش ها: عصاره گیری به صورت آبی و الکلی انجام گرفت، اثر مهاری این عصاره در محیط مولر هینتون آگار بر روی باکتری های استافیلوکوک اوریوس و سودوموناس آیروژینوزا بررسی گردید. سپسmic و mbc در لوله های محیط کشت tsbبه روش براث ماکرودایلوشن انجام شد و جهت تعیینmic و mbc عصاره در مورد هلیکوباکترپیلوری از روش آگار دیفیوزن استفاده گردید. یافته های پژوهش: هاله عدم رشد عصاره آبی در مورد باکتری استافیلوکوک اوریوس 16 میلی متر و سودوموناس آیروژینوزا 24 میلی متر و هاله عدم رشد عصاره اتانلی و متانلی در مورد استافیلوکوک اوریوس به ترتیب 11 و 12میلی متر و هاله عدم رشد عصاره اتانلی و متانلی در مورد سودوموناس آیروژینوزا به ترتیب 12 و 16 میلی متر بود. عصاره کلروفرمی فاقد هر گونه اثر مهاری بود. در بین عصاره ها، عصاره آبی جوشانده 5/0 ساعته موثرتر از سایرین بود و عصاره جداگانه ریشه و ساقه فاقد هر گونه اثر مهاری بودند.mic و mbc عصاره آبی برای باکتری استافیلوکوک اوریوس به ترتیب 15 میکروگرم بر میلی لیتر و 20 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید.mic و mbc عصاره آبی برای باکتری سودوموناس آیروژینوزا به ترتیب 5 میکروگرم بر میلی لیتر و 10 میکروگرم بر میلی لیتر به دست آمد. mic و mbc عصاره آبی برای باکتری هلیکوباکترپیلوری به ترتیب 40 میکروگرم بر میلی لیتر و 50 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید. بحث و نتیجه گیری: از بین عصاره های مختلف عصاره آبی و متانلی بیشترین اثر مهاری را داشته اند و جوشانده 5/0 ساعته گیاه بیشترین اثر را دارا می باشد. با توجه به مقادیرmic و mbc به نظر می رسد که عصاره آبی این گیاه یکی از ترکیبات گیاهی موثر بر باکتری ها باشد.