برآورد خطای پیش بینی برای زمان بقا و کاربرد آن در تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ

چکیده مقدمه: سرطان روده بزرگ جز سرطان‌ های شایع و کشنده‌ است و پیش ‌بینی این که افراد تا چه زمانی زنده می ‌مانند از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مقاله برازش مدل کاکس و منحنی کاپلان مایر برای داده‏ های سرطان روده بزرگ بیمارستان طالقانی و مقایسه آن دو با معیار زیان آشکار است. مواد و روش‌ ها: این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مراجعه کننده به بیمارستان طالقانی شهر تهران با حداقل 5 سال پیگیری انجام شده است. این افراد بین سال ‌های 1380 تا 1385 به بیمارستان طالقانی مراجعه کرده‌ اند و اطلاعاتشان در بخش سرطان مرکز تحقیقات گوارش ثبت شده و مورد پیگیری قرار گرفته اند. برای پیش بینی زمان بقا مدل مخاطره متناسب کاکس و منحنی کاپلان مایر استفاده شده است و این دو با برآورد خطای پیش ‌بینی به روش زیان آشکار با هم مقایسه شده ‌اند. یافته ‌های پژوهش: مدل کاکس ارتباط معناداری را بین اندازه تومور و جنس با زمان بقا نشان داد و خطای پیش ‏بینی با روش زیان آشکار برای مدل کاکس در بعضی از زمان ‏ها کمتر از منحنی کاپلان مایر بود. بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه به این نتیجه رسیدیم که برای مقایسه مدل ‏ها می ‏توان از برآورد خطای پیش‏ بینی استفاده کرد.