تاثیر دوازده هفته فعالیت هوازی بر عملکرد ریوی و سطوح سرمی لپتین مردان چاق

مقدمه: بافت چربی از طریق تولید و ترشح آدیپوکین‏ هایی هم چون لپتین نقش مهمی در اختلال عملکرد ریوی دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر یک دوره فعالیت هوازی بر سطوح سرمی لپتین و شاخص عملکرد ریوی در مردان چاق بود. مواد و روش ‏ها: بیست و سه مرد چاق به طور تصادفی به گروه‌ های تمرین هوازی(12 نفر)(سن: 45/2±26/45 سال، نمایه توده بدنی: 77/0±81/31 کیلوگرم بر متر مربع) و کنترل(11 نفر)(سن: 36/3±03/47 سال، نمایه توده بدنی: 96/0±45/31 کیلوگرم بر متر مربع) تقسیم شدند. هم چنین یک گروه کنترل با وزن طبیعی(9 نفر) برای مقایسه در سطح پایه فراخوانده شد(سن: 1/4±36/45 سال، نمایه توده بدنی: 45/0±63/24 کیلوگرم بر متر مربع). برنامه فعالیت هوازی سه جلسه در هفته و برای دوازده هفته بود. ترکیب بدنی(سی تی اسکن)، سطوح سرم لپتین و عملکرد ریوی قبل و بعد از فعالیت هوازی اندازه‌گیری شد. یافته ‏های پژوهش: برای تجزیه و تحلیل داده‏ ها از آزمون های t مستقل و t وابسته برای تعیین تفاوت بین و درون گروه‏ ها به ترتیب استفاده شد. در سطح پایه افراد با وزن طبیعی به طور معنی ‌داری غلظت لپتین سرمی پایین ‌تر(p=0.01) و عملکرد ریوی بالاتری(p < 0.016) نسبت به افراد چاق داشتند. هم چنین نتایج نشان داد که همبستگی‏ معکوسی بین لپتین و چاقی با شاخص ‏های عملکرد ریوی وجود دارد.(p < 0.023) بعد از تمرین هوازی شاخص‌های چاقی و عملکرد ریوی به طور معنی‌ دار بهبود یافتند.(p < 0.024) در مقابل، غلظت سرمی لپتین بعد از برنامه فعالیت هوازی به طور معنی ‌دار کاهش پیدا کرد.‏(0.018=p) بحث و نتیجه‌گیری: در این مطالعه 12 هفته فعالیت هوازی، سطح سرمی لپتین را در مردان چاق کاهش داد که این کاهش با افزایش عملکرد ریوی مرتبط با تغییرات چربی بدن، همراه شد. این یافته‏ها نشان دادند که دوازده هفته فعالیت هوازی موجب تغییرات در سطح سرمی لپتین شده و ممکن است در بهبود عملکرد ریوی نقش داشته باشد.