رابطه هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد و نقش تعدیل گر ویژگی های شخصیتی روان رنجور خویی و توافق پذیری در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش تعدیل کننده ویژگی های شخصیتی روان رنجور خویی و توافق پذیری بر رابطه بین آمادگی به اعتیاد و هیجان خواهی در دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد انجام گرفت. مواد و روش ها: جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بود که از میان آن ها تعداد 205 آزمودنی(93 مرد و 112 زن) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه های آمادگی به اعتیاد، فرم کوتاه پرسش نامه شخصیتی نیو و هیجان خواهی آرنت پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش تحلیل رگرسیون چندگانه تعاملی تحلیل شد. یافته های پژوهش: یافته ها نشان داد که هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد رابطه مثبت معنی داری دارند. اما تحلیل رگرسیون چندگانه تعاملی، نشان داد که رابطه آمادگی به اعتیاد و هیجان خواهی فقط توسط روان رنجور خویی تعدیل می گردد و توافق پذیری هیچ گونه نقش تعدیل کننده گی در این رابطه ندارد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت روان رنجور خویی نقش تعدیل کننده -ای در رابطه هیجان خواهی و آمادگی به اعتیاد دارد. در نتیجه هیجان خواهی در افراد با توجه به ویژگی های فردی(روان رنجور خویی) با آمادگی به اعتیاد رابطه دارد.