جداسازی و تعیین انگل لیشمانیا با استفاده از روش های متداول و تکنیک های مولکولی از مخازن لیشمانیازیس جلدی در شهرستان اصفهان

مقدمه: بیماری لیشمانیوز یکی از شش بیماری مهم گرمسیری است که سازمان بهداشت جهانی مطالعه و انجام تحقیقات درباره جنبه های مختلف آن را توصیه کرده و مورد حمایت قرار داده است. لیشمانیوز جلدی از جمله بیماری های انگلی بومی ایران است و استان اصفهان یکی از مهم ترین کانون های آن در ایران می باشد. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت انگل لیشمانیا در جوندگان شهرستان اصفهان صورت گرفت. مواد و روش ها: برای صید مخازن از تله های زنده گیر استفاده شد. بعد از تعیین گونه، به روش سمباده زنی، از گوش های جوندگان سروزیته تهیه شد و در محیط کشت nnn و قاعده دمbalb/c تلقیح شد. هم چنین پس از فیکس در لام وجود جسم لیشمن با استفاده از میکروسکوپ مورد بررسی قرار گرفت. با روش ish_horovize از گوش های جوندگان dna استخراج، با nested-pcr ژن its-rdna انگل لیشمانیا تکثیر و ارزیابی شد. یافته های پژوهش: 50 سر جونده از 4 روستا در شهرستان اصفهان صید شد که 40 سر رومبومیس اپیموس و 10 سر مریونس لیبیکوس بودند. آلودگی لیشمانیایی در آزمایشات متداول(لام مستقیم، تزریق به balb/c و در محیط کشت)(57 درصد) در گونه های رومبومبس اپیموس و مریونس لیبیکوس مشاهده گردید. وجود انگل لیشمانیا ماژور در این جوندگان به روش مولکولی(54 درصد) تایید شد. نتایج تعیین توالی گونه ها وجود دو هاپلوتایپ متفاوت از لیشمانیا ماژور در جوندگان منطقه را ثابت کرد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته ها و وفور بالای جونده رومبومیس اپیموس و آلودگی بیشتر این جونده میزبان مخزن اصلی لیشمانیا میجر در استان اصفهان است. مریونس لیبیکوس دومین مخزن zcl و استان اصفهان یکی از کانون های لیشمانیازیس در ایران است.