اثربخشی بازی درمانی به شیوه شناختی-رفتاری مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشه گیری اجتماعی دانش آموزان دبستانی

چکیده مقدمه: یکی از مشکلات عمده که تاثیر بازدارنده و مهم برکارآمدی و پویایی کودکان و نوجوانان دارد، کمرویی است. از علل عمده کمرویی شناخت های آسیب دیده یا پردازش های شناختی نابهنجار در کودکان است. یکی از مداخلات درمانی موثر در کاهش کمرویی کودکان بازی درمانی است. لذا این پژوهش با هدف تعیین اثر بخشی بازی درمانی به شیوه شناختی-رفتاری مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشه گیری اجتماعی انجام شد. مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل تعداد 50 دانش آموز پسر سال اول و دوم دبستان که در سال تحصیلی 90-89 در شهر ملکشاهی(استان ایلام) مشغول به تحصیل بودند، به شیوه نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. چک لیست رفتاری کمرویی به عنوان ابزار پژوهش قبل و بعد از اجرای متغیر مستقل(بازی درمانی شناختی-رفتاری) اجرا گردید و سپس داده های به دست آمده با استفاده از روش های آمار توصیفی و آمار استنباطی تحلیل کوواریانس(ancova) مورد تحلیل قرار گرفت. جهت بررسی اثربخشی مداخلات درمانی مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشه گیری اجتماعی دانش آموزان دبستانی از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های پژوهش: نتایج نشان داد که دو گروه در شرایط پیش از درمان تفاوت قابل توجهی در میزان کمرویی و گوشه گیری اجتماعی نداشتند. در حالی که پس از مداخله(بازی درمانی مایکنبام) مقدارf(69.247) مشاهده شده در سطح 05/0 معنی دار بود. هم چنین میانگین نمره کلی کمرویی و گوشه گیری اجتماعی بر اساس چک لیست رفتاری کمرویی در تمام شاخص ها، پس از انجام بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری مایکنبام نسبت به قبل از انجام مداخله، معنادار است.(p < 0.05) بحث و نتیجه گیری: بازی درمانی به شیوه شناختی-رفتاری مایکنبام در کاهش کمرویی و گوشه گیری اجتماعی و درمان دانش آموزان دبستانی موثر است.